Χρειάζονται αντοχή στο χρόνο οι "νέοι ρόλοι και χαρακτήρες"

Το ερώτημα που προκύπτει για τον Ρανιέρι, δεν είναι τόσο αν σχεδίασε καλά το παιχνίδι – αυτή είναι μια πολύ εξειδικευμένη κουβέντα που αφορά προπονητές- αλλά αν είχε άλλους να βάλει και δεν τους έβαλε, με δεδομένο πως έχει κι άλλο ματς να δώσει, σε διάστημα τεσσάρων ημερών.

13 ΟΚΤ 2014

Η αντίληψη των πραγματικών δεδομένων είναι κομματάκι δύσκολη σε μια νέα προσπάθεια. Η άποψη για την προοπτική της, είναι αποσπασματική και βασίζεται στα λεγόμενα "πρώτα δείγματα". Από αυτή την οπτική γωνία, τη σωστή κουβέντα μετά τον αγώνα της Φινλανδίας – Ελλάδας 1-1, την είπε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος: "Πρέπει να καταλάβουμε ότι γίνεται μια νέα αρχή".

Ως σοφός ο Σωκράτης, είπε ακριβώς αυτό που συμβαίνει στην Εθνική ομάδα. Γίνεται ένα νέο ξεκίνημα, με νέο προπονητή, με ανανεωμένο, εκ των συνθηκών, ρόστερ. Αναζητείται συνέχεια και συνέπεια απέναντι στην ιστορία του πρόσφατου παρελθόντος, όπου καταγράφηκε μια πορεία δέκα και πλέον ετών, που έφερνε την ελληνική ομάδα στη βιτρίνα των μεγάλων διεθνών διοργανώσεων.

Αυτό το "νέο ξεκίνημα" επιβάλλεται πάνω απ όλα να το αντέξει εσωτερικά η Εθνική. Να βρει δηλαδή τον τρόπο να διαχειριστεί και τα καλά και τα άσχημα αποτελέσματα, μέσω του δικού της χαρακτήρα και σκεπτικού και όχι με βάση τα… απέξω. Στο κάτω κάτω τα ΜΜΕ θα συμπεριφέρονται όπως πάντα. Στις νίκες θα αποθεώνουν, στις ήττες θα κριτικάρουν και στις ισοπαλίες θα το πηγαίνουν στο 50-50 με τη… βοήθεια του κοινού.

Στη Φινλανδία αυτό το "νέο ξεκίνημα" φάνηκε σε όλο το μήκος και πλάτος. Αν εξαιρέσει κανείς την αμυντική γραμμή, που οι παίκτες που την στελέχωσαν έχουν ξαναπαίξει μαζί αρκετές φορές, οι άλλες δύο γραμμές ήταν… καινούργιες και με φανερή την έλλειψη ενός ποδοσφαιριστή που διαθέτει την ικανότητα να κάνει πιο εύκολο το παιχνίδι της δικής του ομάδας, αλλά και να αποσυντονίσει του αντιπάλου. Υπάρχει τέτοιος; Προς το παρόν, όχι.

Ο Ρανιέρι βασίστηκε στην ετοιμότητα των ποδοσφαιριστών για την ενδεκάδα. Είχε να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που έτρεχε καλά και βασιζόταν πολύ στους παίκτες που έβγαιναν από τις πίσω γραμμές - κυρίως οι δύο μπακ. Φάνηκε από την τριάδα των Μαυρία, Αθανασιάδη, Καρέλλη, ότι ήθελε παίκτες με ταχύτητα, αντοχή και διάθεση για πρέσινγκ.

Από τους τρεις τους κέντρου (Ταχτσίδης, Μανιάτης, Σάμαρης), οι δύο είναι περισσότερο εξάρια και ο τρίτος αυτό που λέμε box to box.

Εν προκειμένω το ερώτημα που προκύπτει για τον Ρανιέρι, δεν είναι τόσο αν σχεδίασε καλά το παιχνίδι – αυτή είναι μια πολύ εξειδικευμένη κουβέντα που αφορά προπονητές- αλλά αν είχε άλλους να βάλει και δεν τους έβαλε, με δεδομένο πως έχει κι άλλο ματς να δώσει, σε διάστημα τεσσάρων ημερών.

Οι χαφ που είχε στον πάγκο ήταν ο Τζιόλης, ο Μάνταλος και ο Φορτούνης. Σε τι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι από εκείνους που αγωνίστηκαν, δεν το ξέρουμε γιατί δεν τους είδαμε να παίζουν. Όσο για τους επιθετικούς, υπήρχαν ο Σαμαράς που δεν φαίνεται ακόμα έτοιμος, ο Μήτρογλου που δεν μπορεί να πρεσάρει όπως ο Αθανασιάδης και ο Σαλπιγγίδης. Πιθανότατα κάποιους από αυτούς θα τους δούμε με τη Β. Ιρλανδία σε ένα διαφορετικού σχεδιασμού παιχνίδι.

Κλασικό μεσοεπιθετικό που με μια μπαλιά ή μια ενέργεια, να μπορεί να βγάλει νοκ άουτ τη λειτουργία της αντίπαλης ομάδας δεν είχε στην ενδεκάδα ούτε στον πάγκο η Εθνική. Ποδοσφαιριστή να έχει την ικανότητα και το θράσος της ατομικής ενέργειας, πάλι δεν είχε. Μόνο ο Τοροσίδης το έκανε, ενώ μια φορά ο Παπασταθόπουλος που διέσχισε όλο το γήπεδο, αλλά τον έκλεισαν και πήγε τσάμπα η προσπάθεια.

Γι’ αυτή τη νέα Εθνική ομάδα οι απουσίες μονάδων όπως ο Χριστοδουλόπουλος, ο Χολέμπας και ο Κονέ, είναι απώλειες. Στο Ελνσίνκι οι κατά τεκμήριο πιο ποιοτικοί παίκτες της ήταν οι αμυντικοί της.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι όσοι έπαιξαν εναντίον της Φινλανδίας, δεν πάλεψαν, δεν έτρεξαν, δεν είχαν διάθεση ή ότι τα παράτησαν σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού. Το αντίθετο έγινε, άσχετα αν δεν κατέληξε σε νίκη. Δεν είναι εύκολο για μια νέα ομάδα να έχει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που θέλει με το "καλημέρα". Οι καινούργιοι έχουν βαρύ φορτίο να κουβαλήσουν. Ο Σάμαρης παίζει εδώ και ένα χρόνο σε υψηλό επίπεδο. Ο Ταχτσίδης τώρα μπαίνει στο ρόλο του βασικού στελέχους της Εθνικής. Ο Καρέλης που με το "καλημέρα" έβαλε γκολ, κάνει δεύτερη χρονιά σε ομάδα με πίεση, τον Παναθηναϊκό και είχε την πρώτη του συμμετοχή στην Εθνική. Είναι 20 ετών, όπως και ο Μαυρίας, που έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι τη 18αδα της Σάντερλαντ.

Οι καινούργιοι Τσιάρτες, Καραγκούνηδες, Κατσουράνηδες, Γιαννακόπουλοι και όποιοι άλλοι που θυμόμαστε από το παρελθόν, πρέπει να φτιαχτούν μέσα από την νέα προσπάθεια. Από τους 23 που ήταν στη Φινλανδία το Σάββατο και από τους 3-4 που έλειπαν λόγω τραυματισμών, πρέπει να βγουν οι νέοι ρόλοι, οι νέες ηγετικές μορφές, οι καινούργιες ισχυρές προσωπικότητες. Αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε μόνον με επιτυχίες. Ίσως για την ανάδειξη στελεχών τέτοιου επιπέδου, περισσότερο βοηθούν οι αποτυχίες, διότι μέσα από αυτές σφυρηλατούνται οι δυνατοί χαρακτήρες.

Αυτή η διεργασία είναι εσωτερική και για να αντέξει στο χρόνο και στην πίεση, θέλει πίστη, δουλειά και κλειστά αφτιά. Δεν προκύπτει ούτε με "μπράβο", ούτε με "ζήτω", ούτε με "δεν πειράζει", ούτε με "ανάθεμα". Μόνον αν γίνουν κοινωνοί της οι ίδιοι οι παίκτες και θωρακιστούν πίσω από την προσπάθειά τους, θα υπάρξει αποτέλεσμα. Και εννοείται πως ο πρώτος που θα πρέπει να τους βάλει στη διαδικασία είναι ο προπονητής, όπως προφανές είναι πως πρέπει η διεργασία να στηριχτεί από όσους είναι γύρω στην Εθνική - μακριά από τους "απέξω" και τα μικροπαραγοντιλίκια.

Οι περισσότερες "μουντιαλικές" ομάδες έχουν θέμα φόρμας. Ειδικά αυτές που έφτασαν μακριά στη διοργάνωση, όπως η Γερμανία. Θέμα έχουν κι αυτές που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Ποντάρουν πως με τον καιρό να συνέλθουν και θα βρουν τη φόρμα τους.

Και η Εθνική Ελλάδας στη νέα της προσπάθεια, θέλει χρόνο και αγώνες.

Αν μπορεί ή όχι να ξαναφτιάξει ρόλους και να εμφανίσει ισχυρούς χαρακτήρες, θα κριθεί στα παιχνίδια του 2015. Τότε που θα σχηματοποιηθεί ως "νέα ομάδα" και επιπλέον δεν θα έχει ποδοσφαιριστές ανέτοιμους ή με ελλιπή προετοιμασία.

Πιθανότατα στο παιχνίδι με τη Β. Ιρλανδία θα μπουν στο γήπεδο, πιο "βαριά χαρτιά" ως προς τον καταρτισμό της ενδεκάδας. Πρόκειται για έναν αγώνα τον οποίο στρατηγικά και "βαθμοθηρικά" η ελληνική ομάδα τον έχει "λοκάρει" για να πάρει τρίποντο. Αυτό μπορεί να είναι ένα παιχνίδι που θα αναδείξει χαρακτήρες. Διότι καθαρά αγωνιστικά (κατά την ταπεινή μου άποψη) δεν θα είναι εύκολο και έχουν προηγηθεί ένα άσχημο αποτέλεσμα με τη Ρουμανία και ένα… ντεμί με την Φινλανδία, την οποία πάντως ουδέποτε κέρδισε εκτός έδρας η ελληνική ομάδα.