Ο ΠΑΟΚ έχασε...

Είμαι ΠΑΟΚ, δεν το έχω κρύψει ποτέ. Και ήθελα, όπως όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες εδώ και χρόνια την πρόκριση στον τελικό. Μας είχε γίνει απωθημένο. Πώς γίνεται λοιπόν τώρα που ήρθε και μάλιστα απέναντι στον Ολυμπιακό να νιώθω κουρέλι;

Το ήθος και οι μπουγατσοκέφαλοι

Ξέρω, οι του ΠΑΟΚ θα μου γράψουν από κάτω, δεν πειράζει, αυτοί τα κάνουν τόσα χρόνια, στη Ριζούπολη, στο «διδάξαμε ήθος» και τα λοιπά. Οι Ολυμπιακοί θα απαντήσουν για «μπουγατσοκέφαλους», για υπανάπτυκτους, για την Τούμπα που πάντα έτσι γίνεται κ.ο.κ. Οι μεν θα τα βάλουν με το Μανιάτη. Οι δε με τον Κατσουράνη. Εγώ προτείνω να πάμε όλοι μαζί να...άσε, ας μην το γράψω καλύτερα.

Όσοι αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο σαν ένα γαϊτανάκι χυδαιότητας (σου έκανα αυτό, αλλά εσύ μου έκανες το άλλο), όσοι κρίνουν το αίσχος με οπαδικά γυαλιά (τα δικά μας αίσχη δεν είναι αίσχη, τα αίσχη των άλλων είναι τα αίσχη των αισχών), όσοι πανηγυρίζουν επειδή επιτέλους ο «Δικέφαλος» θα κάνει την εκδρομή στο ΟΑΚΑ που επιθυμούσε διακαώς, οι δημοσιογράφοι που θα παρουσιάσουν και πάλι τα πράγματα όπως συμφέρει είτε τα αφεντικά τους, είτε τους οπαδικούς οχετούς (λέγονται και ΜΜΕ) στους οποίους δουλεύουν, δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Δεν έχουν καταλάβει ότι μέσα σε αυτό το έκτρωμα, δεν υπάρχουν αθώοι και ένοχοι. Υπάρχει μονάχα μια αβάσταχτη ασχήμια που τους λερώνει όλους.

Από τα ψάρια μέχρι τα κλωτσομπούνια

Ο ημιτελικός της Τούμπας ήταν ένα από τα ασχημότερα πράγματα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου σε γήπεδο. Από την αρχή, με τα ψάρια (επική ανοησία που και στο γυμνάσιο θα τιμωρούσαμε τον εμπνευστή της με φατούρο) μέχρι το τέλος, με τα κλωτσομπούνια. Ένα απερίγραπτο χάλι. Αβάσταχτο πραγματικά. Ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε τίποτα. Ο ΠΑΟΚ έχασε πάρα πολλά. Πιθανόν, αν σηκώσει το κύπελλο, όλα αυτά να ξεχαστούν, η τροπαιοθήκη της ομάδας θα αποκτήσει μια επιπλέον κούπα , οπότε, εντάξει μωρέ δεν τρέχει και τίποτα. Μόνο που τρέχει. Τρέχει ότι όλη η ουδέτερη Ελλάδα, ακόμα κι εκείνη που δεν γουστάρει τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη, ξενέρωσε τη ζωή της.

Είδε την ομάδα που φιλοδοξεί υποτίθεται να γκρεμίσει το ερυθρόλευκο σύστημα, να γίνεται ίδια και χειρότερη με αυτά που «πολεμάει». Είδε ένα ματς ποδοσφαίρου, που δεν είχε καθόλου ποδόσφαιρο. Ένα ματς που σου έδινε την εντύπωση ότι έτσι κι έβαζε γκολ ο Ολυμπιακός θα είχαμε θύματα. Αντί να δει μια ομάδα να παλεύει παθιασμένα με τον λαό της για να απαντήσει στην αδικία του πρώτου αγώνα, ή στις αδικίες ετών αν προτιμάτε, είδε ένα τέρας.

Η βραδιά της απόλυτης ντροπής

Για τον ΠΑΟΚ αυτή δεν ήταν μια από τις μεγαλύτερες βραδιές στην ιστορία του, όπως ίσως θα πιστεύει όποιος διαβάσει μόνο το αποτέλεσμα σε καμιά εικοσαριά χρόνια. Για τον ΠΑΟΚ αυτή ήταν μια βραδιά απόλυτης ντροπής. Αν ο Ιβάν Σαββίδης δεν την αντιμετωπίσει έτσι, τότε έχουμε ένα ικανό όσο και εξόχως ανησυχητικό πρώτο δείγμα του τι θα συμβεί εφόσον ο Πόντιος γίνει κάποτε το αφεντικό του ελληνικού ποδοσφαίρου...

Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε πριν τις δηλώσεις Σαββίδη. Τις άκουσα μετά. Καμία ελπίδα...