H πιο ευχάριστη διάψευση
Πίστευα ακράδαντα πριν από τα παιχνίδια με τη Ρουμανία ότι η Εθνική θα προκριθεί στο Μουντιάλ. Πώς; Με 1-0 και 0-0. Νομίζω το ίδιο πίστευε κι η μισή Ελλάδα. Κι αν υπάρχει κάποιος που προέβλεψε ότι το ματς θα είναι over από το 20ό λεπτό, ας μας πει και πότε θα βγει η χώρα από την κρίση. Σε σχέση με τον Στουρνάρα, είναι προφανές ότι θα εμπιστευτώ τις δικές του προβλέψεις περισσότερο!
Η Εθνική δεν νίκησε απλώς με δυο γκολ διαφορά. Δεν πέτυχε απλώς τρία γκολ, πράγμα που είχε να μας συμβεί πριν μάθουμε τι πάει να πει αιθαλομίχλη (επειδή βεβαίως ανάβαμε ακόμα καλοριφέρ για να ζεσταθούμε). Δεν έχασε απλώς και άλλες τρεις – τέσσερις σπουδαίες ευκαιρίες, πράγμα που είχε να μας συμβεί από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
Η Εθνική, πέρα και πάνω από όλα αυτά, αντέδρασε σαν πραγματικά μεγάλη ομάδα όταν δέχτηκε το γκολ της ισοφάρισης. Ένα γκολ φτηνό, ένα γκολ στην έδρα της και κυρίως ένα γκολ που την υποχρέωνε να εγκαταλείψει την ασφάλεια του "δικού" της 1-0, του σκορ δηλαδή που έχει μάθει να διαχειρίζεται άριστα, και να βγει στην επίθεση. Σε εκείνο το σημείο λοιπόν, ούτε μπλόκαρε ούτε πανικοβλήθηκε. Έβγαλε στο χορτάρι το μέταλλο και την προσωπικότητα της, ανεκτίμητη προίκα από τις επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας, πέτυχε αμέσως το 2-1, κυνήγησε ψύχραιμα το 3-1 και όταν πια το πέτυχε, έστησε πάρτι στο γήπεδο. Οι Ρουμάνοι οφείλουν να αισθάνονται τυχεροί που δεν έφυγαν από την Αθήνα με μια πεντάρα στις αποσκευές τους.
Αυτή ήταν μακράν η καλύτερη εμφάνιση της Εθνικής εδώ και πάρα πολύ καιρό. Σίγουρα στην προκριματική φάση ούτε που πλησίασε σε τέτοια στάνταρ απόδοσης. Και ήταν μια εμφάνιση που είχε μεν ορισμένους μεγάλους πρωταγωνιστές, τον Κώστα Μήτρογλου, τον απίστευτο Δημήτρη Σαλπιγγίδη, αλλά ανήκει σε όλους όσους έπαιξαν. Και φυσικά στον Φερνάντο Σάντος.
Ναι, το αποτέλεσμα δικαιώνει όσους πιστεύαμε στην πρόκριση (τους περισσότερους Έλληνες υποθέτω). Ο τρόπος όμως και το είδος του ποδοσφαίρου που χρειάστηκε να παίξει η Εθνική για να φτάσει σε αυτό το 3-1, μας διέψευσε. Απολύτως ευχάριστα...
Υ.Γ. Θέλω να γράψω για το "σύνδρομο της δικαίωσης" που κυκλοφορεί πολύ στα social media. Ξέρετε, εκείνο το "εσείς που δεν θα σας άρεσε η Εθνική, βουλώστε το τώρα". Αλλά καλύτερα ας το αφήσουμε για μια άλλη φορά. Προς το παρόν θα αρκεστώ απλώς σε μια επισήμανση. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους, μπορείς και να λες ότι η Εθνική δεν παίζει καλά, όταν πράγματι δεν παίζει καλά, αλλά και να χαίρεσαι όταν όντως αποδίδει ωραία μπάλα. Αν τώρα εσείς αυτό θέλετε να το αποκαλέσετε αντίφαση, η κωλοτούμπα, δικαίωμα σας. Προσωπικά το αποκαλώ "λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω"...
Διαβάστε ακόμη
Σάντος: "Τίποτα δεν έχει κριθεί"
Πιτσούρκα: "Η Ελλάδα ήταν καλύτερη"
Βαρδινογιάννης: "Εχουμε ακόμη 90 λεπτά"
Παπούλιας: "Μπορούμε να προκριθούμε"
Κατσουράνης: "Παίξαμε μετά από καιρό σαν μεγάλη ομάδα"
Σαρρής: "Θα νικήσουμε και στη Ρουμανία"
Σαλπιγγίδης: "Μπορούσαμε και άλλα γκολ"
.jpg)
