Κάθε δικαίωμα να μιλάμε...

Ο Νίκος Ζήσης, ως άνθρωπος-παίκτης που γνωρίζει από ευγενή άμιλλα και αθλητικό savoir vivre, αναγνώρισε το λάθος του να προκαλέσει με τη συμπεριφορά στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου και γι' αυτό απολογήθηκε τόσο εκείνη τη στιγμή όσο και μετά το τέλος του ματς με τους Αργεντινούς.

Ο Καμπάσο τον εξώθησε σε αυτό το σημείο, αλήθεια είναι όμως πως ο "κάπτεν" της Εθνικής δεν ήλεγξε την αντίδρασή του και πέρασε (για λίγο) την κόκκινη γραμμή.

Η απόδοση πάντως των Ελλήνων διεθνών μέχρι εδώ επιτρέπει στον καθένα μας να μιλάει για κάτι καλό, ή μεγάλο αν θέλετε, στο Μουντομπάσκετ. Χωρίς να βγάζουν τη γλώσσα στον αντίπαλο και να τον χλευάζουν, αλλά όπως κι αν το κάνουμε, το 5/5 στον όμιλο της Σεβίλλης είναι φυσιολογικό να αυξάνει τις προσδοκίες για τη συνέχεια.

Ατσάλινη και ατσαλάκωτη

Δεν είναι το αποτέλεσμα που ανεβάζει τον πήχη πριν από το πρώτο νοκ άουτ ματς με τη Σερβία. Είναι η απόδοση της ομάδας σε κάθε ματς ξεχωριστά που επιτρέπει τα όνειρα. Η σοβαρότητα που τη διέπει κάθε φορά που βγαίνει στο παρκέ αποπνέει σιγουριά. Η διάθεση για προσφορά είναι αδιαπραγμάτευτη. Η ταχύτητα που έχει προσθέσει στο παιχνίδι της παρασέρνει τον αντίπαλο. Το διάβασμα των στιγμών και η διαχείριση των καταστάσεων κάνουν τη διαφορά.

Έφερε εις πέρας πέντε διαφορετικού τύπου αποστολές η Εθνική, το δείγμα είναι πλέον επαρκές για να της αποδοθεί ο τίτλος του φαβορί στις πλάτες της. Δεν βιαζόμαστε, ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος. Οι "πλάβι" του Τζόρτζεβιτς παραμονεύουν για τη ζημιά. Έδειξε όμως ως εδώ ότι δεν λυγάει όταν η πίεση πολλαπλασιάζεται. Μοναχά για λίγα λεπτά ξαποσταίνει και ξανά προς τη νίκη τραβά. Όπως δηλαδή συνέβη στο ντέρμπι πρωτιάς με την Αργεντινή και το χαμένο προβάδισμα.

Σκορ, ασίστ, ριμπάουντ

Πριν από την πρεμιέρα με τη Σενεγάλη είχαμε γράψει για την ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα στο ίδιο το μπάσκετ και η διάκριση ας περάσει σε δεύτερη μοίρα. Μετά από έξι ημέρες και πέντε αγώνες, ο βασικός στόχος έχει επιτευχθεί. Το απόλυτο των νικών συνδυάστηκε με πειστικές εμφανίσεις, που χορταίνουν το μάτι και το στομάχι. Εμφανίσεις που πείθουν φίλους και εχθρούς. Έχει την έκτη επίθεση του τουρνουά (82.8 πόντοι) και είναι τρίτη σε ασίστ (18) πίσω μόνο από ΗΠΑ και Ισπανία (στα ριμπάουντ είναι τέταρτη)!

Το ταλέντο που παρέμενε εγκλωβισμένο σε συστήματα επί χάρτου, ξεδιπλώνεται στο παρκέ. Ένα, δύο, τρία λάθη παραπάνω(12.6 μ.ο) δεν αλλοιώνουν την εικόνα μιας ομάδας που γνωρίζει να εκμεταλλεύεται τα όπλα της, να μην μένει στάσιμη και να κοιτάζει το ρολόι. Τρέχει, σουτάρει, πηδάει και όπου τη βγάλει. Θα φτιάξει και θα χάσει διαφορές. Με τον τρόπο που αγωνίζεται, θα τις ξαναχτίσει. Πνευμόνια υπάρχουν, η ποιότητα ξεχειλίζει. Ο Καλάθης στο κουμάντο, ο Ζήσης σε πιο ελεύθερο ρόλο, ο Παπανικολάου, ο Αντετοκούνμπο και ο Καϊμακόγλου οι καμικάζι του Κατσικάρη, ο Μπουρούσης πολιορκητικός κριός, ο καθένας εκ των υπολοίπων με το ρόλο του και τη χρησιμότητά του.

Η Σερβία μοιάζει να είναι ο ιδανικότερος αντίπαλος των τεσσάρων από το 1ο όμιλο. Προπονητικά υπερέχουμε δεν το συζητάμε, σε μονάδες επίσης. Απομένει απλώς η επιβεβαίωση.