Η πόρτα των κουφών και τα παιδιά του φρόνιμου!

Ο Δημήτρης Καρύδας σχολιάζει το ντέρμπι και τη νίκη του Παναθηναϊκού, εξηγώντας ότι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αποτελεί τον κατάλληλο άνθρωπο για τα "πιτσιρίκια" των "πρασίνων", περιμένει τις επόμενες ώρες για το μέλλον του Γιώργου Μπαρτζώκα και αναλύει το αγωνιστικό σκέλος του ντέρμπι.

10 ΟΚΤ 2014

Το ντέρμπι του Κυπέλλου έβγαλε έναν μεγάλο νικητή και έναν μεγάλο χαμένο. Όχι απλά σε ομαδικό επίπεδο, αλλά και σε ατομικό. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έκανε το καλύτερο επίσημο ντεμπούτο στον πάγκο του Παναθηναϊκού και ο Γιώργος Μπαρτζώκας κρατάει πια στα χέρια του την πιο "καυτή πατάτα" που μπορούσε να του λάχει από το 2012 που ανέλαβε τον Ολυμπιακό.

Να ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Δεν ξέρω αν το Contra.gr κρατάει τα αρχεία των live chat, αλλά το μεσημέρι του ντέρμπι πρέπει να απάντησα στην ίδια ερώτηση με τον ίδιο τρόπο πάνω από 10 φορές: Τα ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού ξεκινάνε από το 50-50. Όποιος πιστεύει οτιδήποτε διαφορετικό μπορεί στο μέλλον να ξαναβάλει το VIDEO του προημιτελικού και να κάνει μια ταχύρρυθμη μαθητεία.

Ιβάνοβιτς, ο κατάλληλος άνθρωπος

Γίνεται πολύς ντόρος γι' αυτόν που έχασε, αλλά οι παλιοί καλοί δάσκαλοι στη δημοσιογραφία μου έμαθαν να ξεκινάω από τον νικητή. Για να καταλάβει κάποιος γιατί έχασε, πρέπει να κατανοήσει πώς ακριβώς τον νίκησε ο άλλος.

Ο Ιβάνοβιτς μοιάζει να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Όχι γιατί κέρδισε τον συγκεκριμένο αγώνα. Όποιος πιστέψει ότι η χρονιά είναι στρωμένη με ροδοπέταλα για τον Παναθηναϊκό θα κάνει φρικτό λάθος και θα διαψευστεί πολύ σύντομα. Η χρονιά θα είναι δύσκολη, μακριά, βασανιστική και θα μοιάζει με τραινάκι του λούνα παρκ, από αυτά τα αμερικανικά που ανεβαίνουν στα ύψη και ξαναπέφτουν με βουτιές πολλών μέτρων. Αλλά ο Ιβάνοβιτς πιστώνεται μια νίκη από εκείνες που θρέφουν καινούργιες ομάδες για πολλούς μήνες. Απέφυγε τους κλυδωνισμούς, κέρδισε πίστωση χρόνου και μονάδες εμπιστοσύνης για να δουλέψει με την ησυχία του μια ομάδα που θέλει πολλή δουλειά και σκυμμένα κεφάλια.

Αν όσα ξέρουμε για τον Μαυροβούνιο είναι αλήθεια και όχι μπασκετικοί μύθοι, η πρώτη προπόνηση των θριαμβευτών του ντέρμπι θα μοιάζει με εφιάλτη. Αλλά γι' αυτό ακριβώς τον λόγο ο Ιβάνοβιτς είναι ο κατάλληλος προπονητής. Τόσο βλοσυρό και αγέλαστο τύπο είχαμε να δούμε σε πάγκο ελληνικής ομάδας από την εποχή του Μάλκοβιτς. Με το παιδομάζωμα του Παναθηναϊκού, ένας σκληρός τύπος προπονητή είναι μάλλον το ιδανικό. Το σημαντικότερο όλων. Άνθρωπος που ζει από μέσα την ομάδα μού είπε πριν από αρκετές μέρες: "Πείτε ότι θέλετε για τον Ιβάνοβιτς, αλλά ξέρει καντάρια μπάσκετ". Δικαιώθηκε πανηγυρικά και ίσως πολύ πιο σύντομα από όσο πίστευε και ο ίδιος.

Τζόγαρε και κέρδισε

Στο ντέρμπι ο Ιβάνοβιτς τζόγαρε προπονητικά και τζόγαρε πολύ. Μπλόκαρε το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο μισό γήπεδο με πολλές παγίδες και αλληλοκαλύψεις στους ψηλούς, αποφάσισε να "χάσει" από τα σουτ και όχι μέσα από τη ρακέτα και αν ξαναδείτε πόσες μπάλες έχασαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού στο τελευταίο δίλεπτο του αγώνα είναι σίγουρο ότι θα δεχθείτε χωρίς αντίλογο πως διάλεξε τα σωστά πράγματα. Ήταν ξεκάθαρο ότι υπήρχε σαφής εντολή για άμεσο φάουλ έναντι οποιουδήποτε κόστους, μόλις ο Ολυμπιακός έπαιρνε τα ριμπάουντ και προσπαθούσε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο.

Εκείνο που αποτελεί, όμως, τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε με σύνεση, είχε λογική στο πώς ήθελε να ελέγξει τον ρυθμό, αλλά δεν "ταμπουρώθηκε", δεν έπαιξε καταστροφικά και έδειξε μια μεγαλύτερη του αναμενομένου επιθετική ευχέρεια! Από το ξεκίνημα της περιόδου 2012-2013, όταν διαμορφώθηκε εν πολλοίς η λογική και η φιλοσοφία των δύο ομάδων, ο Παναθηναϊκός δεν είχε στο... τσεπάκι του παιχνίδια που μπορούσε να σκοράρει κοντά στους 80 πόντους. Κέρδισε σκοράροντας 77!

Κανείς στο απυρόβλητο

Στην απέναντι όχθη η ήττα έφερε με τη μια αναταραχή και κρίση. Οι μεταμεσονύκτιες αποδοκιμασίες έξω από το ΣΕΦ έδειξαν ξεκάθαρα ότι για τον κόσμο του Ολυμπιακού στην κλεψύδρα δεν υπάρχει άλλη άμμος για τον Μπαρτζώκα ή ακόμη και για τον Σπανούλη. Δεν είναι πια κανείς από τους δύο στο απυρόβλητο.
Γίνεται αντιληπτό ότι μια τέτοια ήττα δεν χωνεύεται εύκολα. Αν δεν κάνω λάθος, ο Μπαρτζώκας έχασε για 8η φορά παιχνίδι που κρίνει τίτλο απέναντι στον Παναθηναϊκό και ο Σπανούλης πρόσθεσε μια ακόμη μίζερη βραδιά στο παλιό "σπίτι" του.

"Κρεμάστε τους ψηλά", λοιπόν, με πρακτικές λιντσαρίσματος στο παλιό Φαρ Ουέστ. Έγραψα παραπάνω ότι ο Ιβάνοβιτς είναι ιδανικός, γιατί η πιτσιρικαρία του Παναθηναϊκού τον ακούει με σκυμμένο κεφάλι. Ο Μπαρτζώκας πρέπει να αναθεωρήσει τη σχέση με τους παίκτες του και να αναρωτηθεί αν τον ακούνε σε όσα τους λέει.

Αυτά ζήτησε στο τάιμ άουτ

Ρώτησα και έμαθα τι ζήτησε στο τελευταίο τάιμ άουτ. Ζήτησε δύο πράγματα: Η επίθεση του Ολυμπιακού να γίνει στα 2 ή 3 δευτερόλεπτα (έγινε τελικά στα 6), για να μη μείνει χρόνος στον Παναθηναϊκό. Ακόμη και αν δεν σκόραρε ο Ολυμπιακός, θα ρίσκαρε μόνο το ενδεχόμενο μιας παράτασης.

Και το δεύτερο που ζήτησε ήταν, αν δεν έπαιρνε δύο πόντους από την επίθεση, να γίνει αμέσως φάουλ (είχε 3 ομαδικά και δικαίωμα να δώσει ένα ακόμη). Χρειάζεται να σας γράψω τι από τα δύο έγινε σωστά; Με τρεις παίκτες του Ολυμπιακού να πηγαίνουν σαν μαγεμένοι πάνω στον Διαμαντίδη και τον Μπατίστα να τελειώνει με κάρφωμα την τελευταία επίθεση, η συγκεκριμένη φάση πρέπει να προβάλλεται σε προπονητικά σεμινάρια στο κεφάλαιο "προς αποφυγή" ή σε highlights τηλεοπτικών σταθμών στη δεκάδα με τις χειρότερες άμυνες της χρονιάς.

Φέρτε τον... Φρόιντ

ΟΚ, φταίει ο Μπαρτζώκας. Φταίει γιατί το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και όλοι μαζί κερδίζουν, όλοι μαζί χάνουν. Αλλά για την τελευταία φάση θα μπορούσαν να καταθέσουν το δίπλωμα τους ο Φιλ Τζάκσον, ο Μπόμπι Νάιτ και ο Ντιν Σμιθ και να καταφύγουν αντί για τα αποδυτήρια στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Στη συγκεκριμένη φάση ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται άλλον προπονητή. Την μετενσάρκωση του Σίγκμουντ Φρόιντ πρέπει να εγκαταστήσουν στα αποδυτήρια.

Στη μεταφυσική δεν πιστεύω. Ούτε στην τύχη. Αλλά κάπου εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Αν κτυπήσεις στραβά τη βολή, σίδερο θα βρει. Το χέρι το οδηγεί το μυαλό. Και όπως φαίνεται, μέσα στο ΟΑΚΑ ο Σλούκας που έχει την τελευταία διετία 7/11 βολές σκέφτεται κάτι άλλο τη στιγμή που τις εκτελεί. Σίγουρα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που σκέφτεται όταν εκτελεί με αλφάδι βολές απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο ή κρίσιμες βολές που έχουν κρίνει ουκ ολίγα ματς στην κόψη του ξυραφιού.

Ο Μπαρτζώκας έκανε λάθη και στη διαχείριση του υλικού του και στις επιλογές του. Λογικό είναι. Στο μπάσκετ θα χάσει όποιος κάνει τα περισσότερα λάθη. Αλλά ένα είναι σίγουρο: Δουλεύει πολύ και έχει δίπλα του ένα καλό επιτελείο που ασχολείται με κάθε λεπτομέρεια με την προετοιμασία των αγώνων. Δεν πήγε στο ΟΑΚΑ για εκδρομή και φώναζε μέρες για τις δυσκολίες του αγώνα. Δεν τον άκουσε κανείς και πρώτοι οι παίκτες του.

Το τρέξιμο δεν...

Ενδέχεται –πάντως- να έχει κάνει λάθος και σε ένα ακόμη πράγμα: Στη λογική του γρήγορου παιχνιδιού που θέλει να επιβάλλει στον Ολυμπιακό. Είναι σίγουρο ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες μπορούν να παίξουν στον ρυθμό που έχει στο μυαλό του; Ο χρόνος θα το απαντήσει.

Το σίγουρο είναι ένα: Στο μπάσκετ, 9 φορές στις 10 επιβάλλει τον ρυθμό αυτός που θέλει να πάει αργά και όχι αυτός που θέλει να παίξει σε up tempo. Αυτό το δόγμα ισχύει φυσικά για αγώνες ομάδων κοντινών σε δυναμικότητα. Και ο Ολυμπιακός, με εξαίρεση τον τελικό του Λονδίνου, σε κανένα άλλο μεγάλο ματς δεν κέρδισε επειδή έπαιξε με φουλ τα γκάζια. Και όπως συμβαίνει εδώ και αιώνες, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τους κανόνες.

Όλα ανοιχτά

Στην ερώτηση (ή την λαϊκή απαίτηση) για την αποπομπή του Μπαρτζώκα αδυνατώ να απαντήσω. Η σχέση του με τους Αγγελόπουλους είναι πολύ καλή. Ανθεκτική και δοκιμασμένη στα δύσκολα. Αλλά στον Ολυμπιακό υπάρχει υπερ-δεκαετής παράδοση, εξαιρετικά δυσμενής για τους προπονητές που χάνουν το λαϊκό έρεισμα. Ο Ζούρος έφυγε όταν έκανε το λάθος να στραφεί κατά του κόσμου. Ο Γκέρσον απομακρύνθηκε όταν ο κόσμος ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη θρυλική εποχή των κορνέδων. Ο Γιαννάκης δεν είχε από την πρώτη μέρα κανένα "δέσιμο" με τον κόσμο. Οι επόμενες ώρες θα δείξουν που πάει το πράγμα.