Top10: Μαθήματα ΠΑΟΚτσήδικου μάνατζμεντ

10. BREAKING NEWS: "Διπλό" ο Λεβαδειακός

Είναι να μη γράψεις καλή κουβέντα, που λέει κι ο φάδερ. Στο προηγούμενο Top10 αποδώσαμε τα εύσημα στον ΠΑΣ Γιάννινα, για τη σοβαρή του παρουσία, που αθόρυβα παίρνει τα ματς που πρέπει και στέκεται καλά. Μπαμ, πάρε μια τεσσάρα στου Ζωσιμάδες. Κι από ποιον; Απ' τον "δεν κάνω νίκη εκτός και σώζομαι κάθε χρόνο χάρη στην καυτή έδρα της Λιβαδειάς".

Ο Λεβαδειακός δεν είχε νίκη εκτός έδρας για 22 σερί αγώνες και έφυγε απ' τα Γιάννινα με 4­0, τρομερό Κονέ και "killer" Μάντζιο, που επιτέλους βρήκε δίχτυα.

9. Νίκη με παλτό

Ήταν 21 Σεπτεμβρίου και φορούσαμε ακόμα κοντομάνικα όταν έκανε ο Πανθρακικός την τελευταία του νίκη στο πρωτάθλημα. Ακολούθησαν έξι αγώνες, με πέντε ήττες και ένα 0­-0 εντός έδρας με τον ΟΦΗ. Ο Ρόκα φάνηκε απ' την ήττα στην Τούμπα πως έχει βελτιώσει ηθικό και μαχητικότητα, ο Κάσες έχει ανέβει εδώ και καιρό και το ματς με τον ανθεκτικό Πλατανιά ήταν do or die.

Με 1­-0 και αίμα ήρθε η νίκη, με τον Πλατανιά να μένει τελικά με εννέα παίκτες και να χάνει μετά από αήττητο σερί πέντε αγώνων.

8. Ξάνθη­-Ματζουράκης 2­-1

Παράπονο δεν έχετε. Απ' το preview της Τρίτης προβλέψαμε πως η Ξάνθη εύκολα ή δύσκολα θα την πάρει την Καλλονή. Η ομάδα του Ματζουράκη έχει χάσει λίγη απ' τη φόρα που είχε πριν τη διακοπή και ο ίδιος ο κόουτς δεν είναι δα και εχθρός στα Πηγάδια και στο τέλος έμεινε με το παράπονο για τη διαιτησία. Καλή η άμυνα της Καλλονής, που μέχρι την ήττα στην Ξάνθη είχε μόνο δύο γκολ παθητικό, αλλά κάπου έχει μπλοκάρει στην επίθεση, αφού έχει τρία γκολ στα τελευταία πέντε ματς.

7. Ισορροπία κύριε Χάβο

Η ομάδα του Χάβου έτρεξε καλό σερί, έμεινε έξι ματς αήττητος, με ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά κάπου στην πορεία έχασε την αμυντική συνοχή. Κόντρα στον Παναθηναϊκό βγήκε να παίξει, αλλά σε κάθε απώλεια της κατοχής ο Παναθηναϊκός έβγαζε κόντρα που του έδινε κλασική ευκαιρία. Είχε και ο Παναιτωλικός τις δικές του ευκαιρίες, αλλά του έλειψε η αναφορά στην επίθεση, αφού ο Βασιλείου δεν έδωσε αυτά που έδινε ο Μορένο ή Άλβες. Ποιότητα μπροστά υπάρχει, ισορροπία χρειάζεται.

6. Mario Μήτρογλου

Ο Μήτρογλου αυτό, ο Μήτρογλου το άλλο, σέρνεται, δεν κάνει, να παίξει ο Μπενίτες, κτλ. Ναι, δεν διαφωνεί κανείς για τα χάλια του Μήτρογλου. Μόνο που αυτό που γίνεται θυμίζει τη φετινή Λίβερπουλ και τον Μπαλοτέλι, που για δύο μήνες τον έκραζαν όλοι, λες και όλα τα υπόλοιπα δούλευαν ρολόι.

Ε, όπως ο Μπαλοτέλι δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα της Λίβερπουλ μέχρι να τραυματιστεί, έτσι κι ο Μήτρογλου δεν είναι το μοναδικό του Ολυμπιακού. Χάλια είναι, καμία δικαιολογία δεν έχει, αλλά υποθέτω πως πλέον είστε περισσότεροι αυτοί που καταλαβαίνετε πως ο Ολυμπιακός έχει μεγαλύτερα και σοβαρότερα προβλήματα απ’τον Μήτρογλου στα παιχνίδια που είναι αφεντικό. Και τα έχει απ' την αρχή της σεζόν, άλυτα μέχρι τώρα.

5. Το έργο σε μια παράγραφο

Ποια είναι αυτά; Σίγουρα δεν είναι οι όποιες λάθος επιλογές του Μίτσελ. Υπάρχουν κι αυτές, αλλά ακολουθούν, έπονται. Πρώτα μπαίνει το χτίσιμο του ρόστερ.

Ένα κεντρικό δίδυμο που έχει πείσει μόνο εκείνους που αποφάσισαν πως η νίκη επί της Ατλέτικο ήταν αρκετή για να γράψουν στο πρωτοσέλιδο "Μίτσελ, μας έκλεισες τα στόματα με τον Μποτία". Δύο ακραίοι μπακ που παίζουν επίθεση χωρίς αύριο, αφήνοντας κενά που κανείς δεν μπορεί να καλύψει και το κάνουν πολύ απλά γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει παρά ελάχιστα να προσμένει απ’τους παίκτες που αγωνίζονται στα άκρα της επίθεσης, πράγμα που φαίνεται στο γεγονός πως όλα τα κάνουν Τσόρι­-Φούστερ.

Χωρούν μεγαλύτερης ανάλυσης, την έχουμε κάνει στο παρελθόν, θα την κάνουμε ξανά τις επόμενες μέρες, αλλά όποιος θέλει να τα διαβάσει μαζεμένα, σε μια παράγραφο, αυτή ήταν.

4. Μεγάλο διπλό στο Αγρίνιο

Ο Παναθηναϊκός βρήκε συνθήκες που τον βόλεψαν. Αντί να αντιμετωπίσει μια ομάδα που τον περιμένει και θα έπρεπε να τη νικήσει χωρίς Μπεργκ, έπεσε πίσω και περίμενε αυτός τον Παναιτωλικό. Κάθε κόντρα ήταν και κλασική ευκαιρία, με τη μόνη διαφορά πως έλειπε ένας εκ των Ατζαγκούν, Κλωναρίδη και Μπεργκ για να βοηθήσει ώστε να γίνει γκολ.

Ο Πέτριτς με τον Μπαϊράμι ήταν οι πρωταγωνιστές, αλλά κατάφερναν πάντα να κάνουν τη λάθος επιλογή, ο Μπούι δεν μπορούσε να ευστοχήσει και ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό ο Κροάτης έβαλε σωστά το κεφάλι του στο κόρνερ. Η ομάδα του Αναστασίου πήρε μια νίκη που δικαιούταν, τεράστιας σημασίας λόγω του αντιπάλου, του δύσκολου προγράμματος και του χρονικού σημείου.

3. Ένα γκολ­-καθρέφτης

Το γκολ του Αθανασιάδη δεν ήταν το πιο θεαματικό του αγώνα, αλλά ήταν αυτό που αποτυπώνει τα χαρακτηριστικά μιας ομάδας.

Κίνηση χωρίς μπάλα, υπομονή, συνεργασίες. Η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου είναι ένα “εύκολο” γκολ που μπαίνει χωρίς κανείς να έχει ντριμπλάρει κανέναν. Ο Κλάους το ξεκινάει, ο Περέιρα το χτίζει με την υπομονή του, ο Σαλπιγγίδης το φέρνει στο τελικό στάδιο, ο Σκόνδρας βάζει την ψυχραιμία και ο Περέιρα το κόψιμο που δίνει τη δυνατότητα στον Κλάους να κάνει ένα απλό tap­-in.

Αυτά λέγονται συνήθως "το πιο εύκολο γκολ της καριέρα του", αλλά το κλισέ έχει τρύπες. Δεν είναι εύκολο του Κλάους και δύσκολο του Περέιρα επειδή ο ένας έβαλε φωτοβολίδα έξω απ' την περιοχή κι ο άλλος απλώς την έσπρωξε στα δίχτυα. Εύκολο είναι το πλασέ του, αλλά το να χτίσεις αυτό το γκολ μόνο εύκολο δεν είναι.

2. Ο ΟΦΗ της τελευταίας στιγμής

Τέσσερις νίκες έχει ο ΟΦΗ στο πρωτάθλημα, τις τρεις τις έχει πετύχει στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Στην πρεμιέρα νίκησε τον Παναιτωλικό με γκολ του Πετρόπουλου στο 92'. Στη Λεωφόρο πήρε το διπλό με την κεφαλιά του Μακρή στο 94'. Στο οριακό ματς με τον Εργοτέλη στο Γεντί Κουλέ το έργο πήγε πιο μακριά.

Ο Μιλιάζες ευστόχησε στο πέναλτι με το ρολόι να δείχνει το 97', ο Γκατούζο ήταν στην κερκίδα κι έπαιρνε παχιές τζούρες. Έτσι είναι τα buzzer beater, αγχώνουν.

1. Μαθήματα ΠΑΟΚτσήδικου μάνατζμεντ

Η τακτική στο Φάληρο και η συνολική προπονητική δουλειά του Άγγελου Αναστασιάδη αναλύθηκε, σχολιάστηκε και αποθεώθηκε όπως έπρεπε μετά το ντέρμπι. Μια πιο γενική ματιά λέει και κάτι ακόμα. Πως μετά το ντέρμπι, αλλά κι απ’την ημέρα που ανέλαβε, ο Άγγελος δίνει μαθήματα ΠΑΟΚτσήδικου μάνατζμεντ.

Δεν είναι η δουλειά του, αλλά είναι τόσο πληθωρική η παρουσία του που το κάνει κι αυτό. Κορώνες, τέλος. Δικαιολογίες, τέλος. Κραυγές, τέλος. Αεροδρόμια, τέλος. Ψευτοτσαμπουκάδες, τέλος. Το είπε στην αρχή της σεζόν, πως αυτά, η γκρίνια, τα άλλοθι, οι δικαιολογίες τρώνε τον ΠΑΟΚ χρόνια. Ταπεινά εικάζω πως αυτό δεν το κατάλαβε τόσο όταν ήταν στην ομάδα, όσο το συνειδητοποίησε στο διάστημα που ήταν μακριά. Η απόσταση πάντα βοηθάει στο να δεις καθαρά τι συμβαίνει και τι αποτελέσματα έχει.

Ο ΠΑΟΚ είναι ιδιαίτερος, όπως όλες οι μεγάλες ομάδες. Ο Αναστασιάδης είναι ο μόνος που είπε δημόσια πως κάποιες απ’αυτές τις ιδιαιτερότητες, τις μανιέρες στη συμπεριφορά, πρέπει να πάψουν. Όχι γιατί είναι αδικαιολόγητες.

Αλλά γιατί το δίκιο τελικά είναι αδιάφορο. Το βασικό είναι τι σου κάνει καλό και τι όχι.

Το Μάιο μπορεί ο ΠΑΟΚ να είναι καλά, μπορεί και όχι. Σε 1­2 χρόνια ο Άγγελος μπορεί να είναι στον πάγκο του, μπορεί και όχι. Ο,τι κι αν συμβεί, το μάθημα που έχει δώσει δεν είναι "πως κερδίζεις ως πρωτοπόρος τον Ολυμπιακό στο Φάληρο", αλλά πολύ, πολύ μεγαλύτερο και διαχρονικό από ένα 4­-5­-1 ή 5­-4­-1.

Διαβάστε ακόμη:

Τσάρλυ: Η δουλειά του Αναστασίου και ο Άγγελος που ξέρει