Τακτική οργάνωση και ποιότητα μονάδων

Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο ντέρμπι, με την ελπίδα να μην αποδειχθεί αχρείαστη.

Ξεκινάμε απ’τον Ολυμπιακό, που το ρεπορτάζ θέλει τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα. Χολέμπας, Σιόβας, Μανωλάς, Παπάζογλου στην άμυνα, Μανιάτης και Σάμαρης οι κεντρικοί χαφ. Ο Κάμπελ μάλλον θα πάει στα αριστερά, ο Φούστερ σίγουρα στα δεξιά και ο Μήτρογλου θα έχει ως παρτενέρ τον Σαβιόλα.

Θέματα

Όχι κι η καλύτερη δυνατή σύνθεση. Στο μυαλό μου ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να προσεγγίσει το ματς με μια λογική που θα έμοιαζε μ’αυτήν της Πορτογαλίας. Με έναν τρίτο χαφ δηλαδή μπροστά απ’το δίδυμο του κέντρου και μόνο έναν εξτρέμ στο πλάι, με τη μία πλευρά να την παίρνει ο Φουστέρ. Ο Μίτσελ, όμως, έχει δύο προβλήματα.

Το πρώτο είναι πως δεν έχει διαθέσιμο κανέναν εκ των Τσόρι-Μασάντο, ώστε να επιλέξει κάποιον για το ρόλο του τρίτου μέσου. Το δεύτερο είναι πως “πρέπει” να βάλει τον Σαβιόλα.

Ο Μίτσελ έδειξε προσωπικότητα στον αγώνα με την Μπενφίκα και αφού αναγνώρισε πως, παρά τη νίκη, το πράγμα δεν λειτούργησε στο Βέλγιο, άφησε τον Αργεντινό στον πάγκο. Υποθέτω πως το ίδιο θέλει να κάνει και την Τρίτη στο Φάληρο, όταν θα υποδεχθεί τους Πορτογάλους, και όπως και να το κάνουμε είναι κομμάτι σόνικο να μείνει ο Σαβιόλα στον πάγκο και στα τρία μεγάλα ματς.

Φουστέρ

Η διάταξη που προκύπτει ως η πιο πιθανή μοιάζει με κράμα των δύο εκτός έδρας αναμετρήσεων στο Champions League. Μήτρογλου και Σαβιόλα θα είναι στην επίθεση και δεν θα υπάρχει μέσος μπροστά από Μανιάτη-Σάμαρη (όπως με την Άντερλεχτ), αλλά ο Ολυμπιακός θα έχει τον Φουστέρ στο ένα άκρο και δεν θα παίξει με δύο παίκτες γραμμής (όπως με την Μπενφίκα).

Απόντων των Τσόρι-Ντομίνχες, θα προτιμούσα να δω τον Φουστέρ πίσω απ’τον φορ. Θα βοηθούσε τους χαφ, θα πίεζε πολύ τον Μέντες, προβληματίζοντας τον Παναθηναϊκό από χαμηλά, θα έπαιζε με τον Μήτρογλου και ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πάρει ρήγμα στο πλάι κι απ’τις δύο πλευρές, αφού πλέον θα χωρούσε κι άλλος εξτρέμ στην ενδεκάδα.

Σαβιόλα

Κατανοώ πως ο Σαβιόλα “δεν γίνεται” να μείνει έξω και απ’αυτό το ματς, οπότε το μπαλάκι πέφτει στον Αργεντινό: στο χέρι του είναι να φτιάξει με τον Μήτρογλου ένα δίδυμο που θα κάνει τη διαφορά στο ντέρμπι. Με αυτόν στην επίθεση κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Χάνεις τον παίκτη που θα γίνει τρίτος μέσος και θα βοηθήσει σε κατοχή και ανάπτυξη, ελπίζεις πως θα κερδίσεις στην εκτέλεση, είτε με γκολ απ’τον ίδιο, είτε γιατί ο Μήτρογλου θα βρει πιο εύκολα φάσεις.

Αν υποθέσουμε πως ο Αργεντινός θα κινηθεί περιφερειακά και θα πέσει μερικά μέτρα πιο πίσω, τότε είναι απολύτως κρίσιμο το ματς-απ με τον Μέντες. Ο Ολλανδός έχει την ευκαιρία να τον περιορίσει και να κάνει (επιτέλους) ένα πραγματικά καλό ματς, ο Αργεντίνος έχει την ευκαιρία να τον εκθέσει και να γίνει ήρωας. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του Ολυμπιακού χωρίς την μπάλα να παρενοχλεί ο Σαβιόλα τον Μέντες, με τον τρόπο που θα το έκανε ο Φουστέρ, αν έπαιζε αυτός πίσω απ’τον φορ.

Ρόμβος

Το τοπίο στον Παναθηναϊκό είναι πιο θολό. Ο Αναστασίου δεν εξέπληξε μόνο με τον ρόμβο κόντρα στον Εργοτέλη την τελευταία αγωνιστική, αλλά κυρίως με τη διατήρησή του στο μεσοβδόμαδο ματς του Κυπέλλου. Μοιάζει δύσκολο ένας κόουτς να διατήρησε ένα σχήμα για δύο συνεχόμενα παιχνίδια και μετά να το αλλάξει στο ντέρμπι.

Ο ρόμβος είναι ούτως ή άλλως δύσκολη διάταξη και θεωρητικά δεν ταιριάζει σε ματς με τον Ολυμπιακό. Έχει αριθμητικό μειονέκτημα στα άκρα και σε αρκετές περιπτώσεις οι μπακ μένουν μόνοι τους στην πλευρά: δεν το λες και ιδανικό απέναντι σε ομάδα με μεγάλη δύναμη στις πτέρυγες.

Γιατί όχι;

Όμως, αν φέρουμε στο μυαλό το πως θα κατέβει (μάλλον) ο Ολυμπιακός, το πρόβλημα ίσως να μην είναι και πολύ μεγάλο. Αν στα δεξιά το δίδυμο των ερυθρόλευκων είναι όντως το Παπάζογλου-Φουστέρ, τότε ο κίνδυνος από εκεί μειώνεται αισθητά.

Ο Παπάζογλου έχει τα πνευμόνια να ανέβει συχνά στην επίθεση, αλλά με την μπάλα δεν είναι Τοροσίδης: θα σεντράρει με τη μία, δεν θα πάει στο ένας μ’έναν. Ο Φουστέρ μπορεί να έχει την απρόβλεπτη κίνηση χωρίς μπάλα και την ικανότητα να γίνει στήριγμά όλων στην επίθεση (όπως έκανε στη Λισαβόνα), αλλά σίγουρα ξέρεις πως πρόβλημα στον μπακ δεν θα δημιουργήσει: το πρόβλημα το προκαλεί στους μέσους και τους στόπερ.

Με Χολέμπας-Κάμπελ στα αριστερά, η απειλή εκεί μοιάζει μεγαλύτερη. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια πως ο Κάμπελ πραγματικά καλό ματς σε “κλειστές συνθήκες” δεν έχει κάνει. Όταν βρίσκει χώρους τρέχει με την μπάλα και μοιράζει ασίστ για πλάκα, αλλά πειστικές απαντήσεις σε υψηλού επιπέδου αναμέτρηση δεν μας έχει δώσει. Σε κάθε περίπτωση, αν ο Ολυμπιακός κατέβει με τη σύνθεση που συζητάμε, τότε ο ρόμβος των γηπεδούχων θα μπορεί να έχει μεγαλύτερη προσήλωση στα αριστερά κι έτσι να καταφέρει να αντέξει.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί κι ας ακούγεται υπερβολικό σε κάποιους, πως η Λεωφόρος είναι παραδοσιακά δύσκολο γήπεδο για τους παίκτες στα άκρα. Δεν είναι μόνο ο κόσμος που είναι πολύ κοντά στην πλάγια γραμμή (που τους *”σπρώχνει” προς το κέντρο), είναι και η έλλειψη χώρου πίσω από τις τελικές γραμμές: οι σέντρες συνήθως βγαίνουν στο όριο της γραμμής της περιοχής, οι παίκτες σπάνια θα φτάσουν πιο βαθιά.

Στην κατεύθυνση του “δεξιά θα έχουμε απειλή” φαίνεται να κινείται κι η κατάρτιση της ενδεκάδας των γηπεδούχων. Ο Τριανταφυλλόπουλος θα είναι μάλλον η επιλογή για το δεξί άκρο της άμυνας, με τον Ζεκά ή τον Λαγό ως κεντρικό μέσο σ’εκείνη την πλευρά, να ντουμπλάρει στον Κάμπελ και να προσέχει τα ανεβάσματα του Χολέμπας.

Μετατροπή

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα μία απ’τις δηλώσεις του Αναστασίου ενόψει ντέρμπι: “Έχουμε την πολυτέλεια να αλλάζει η διάταξη στο γήπεδο με τέτοια ευκολία που αναγκάζει το τεχνικό τιμ να σκεφτόμαστε πάντα τους ανάλογους τρόπους για να αιφνιδιάζουμε τον αντίπαλο. Δεν ξέρω αν θα είναι ρόμβος, 4-3-3 ή 3-5-2.”

Η αναφορά στο 3-5-2 μπορεί να είναι και τυχαία. Όμως, με βάση και όσα ήδη συζητήσαμε, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν δούμε τελικώς έναν ρόμβο που θα γίνεται 3-5-2 στην άμυνα, με μια απλή περιστροφή στη δεξιά πλευρά: ο Τριανταφυλλόπουλος έρχεται κεντρικά για να γίνει τρίτος στόπερ, ο μέσος που παίζει απ’την πλευρά του (Ζεκά ή Λαγός) παίρνει τη θέση του πιο χαμηλά στα δεξιά κι ο Πράνιτς πέφτει λίγο πιο πίσω, για να κάνει τριάδα με Μέντες-Λαγό.

Πράνιτς

Σε με τέτοια περίπτωση, ο Παναθηναϊκός γίνεται πολύ συμπαγής και μπορεί να ελπίζει σε καλή αμυντική λειτουργία, αν και με τα προβλήματα που βγάζει όταν η μπάλα σηκώνεται δεν μπορεί ποτέ να νοιώθει 100% ασφαλής. Το κόστος βέβαια είναι πως ένας ρόμβος με Μέντες-Ζεκά-Λαγό και Πράνιτς πίσω απ’το δίδυμο των φορ δεν σε προδιαθέτει για πολλά πράγματα όσον αφορά τη δημιουργία.

Ο Πράνιτς θα αναλάβει το ρόλο του να κεφαλαιοποιήσει το τρέξιμο των χαφ πίσω του, αφού ο Αντζαγκούν δεν άρπαξε την ευκαιρία την προηγούμενη αγωνιστική και θα είναι λογικό να προτιμηθεί η εμπειρία κι η κλάση του Κροάτη. Θα είναι όμως μόνος του και εύκολα τον φαντάζομαι να τραβιέται στα άκρα για να φύγει από Μανιάτη-Σάμαρη. Κρίσιμο θα είναι να πάρει βοήθεια από τους φορ και κυρίως από τον Μέντες που έχει το καλό συνήθειο να βγαίνει απ’το κουτί για να προσφέρει σε συνεργασίες.

Ταυτότητες

Ανεξαρτήτως διατάξεων και προσώπων, θα συγκρουστούν διαφορετικές ομάδες. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που προσπαθεί μέσω απ’την τακτική οργάνωση να ανεβάσει το συνολικό πήχη του ρόστερ, να παρουσιαστεί καλύτερος από ο,τι του επιτρέπουν οι μονάδες του. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα των μονάδων, με έναν προπονητή που δεν πιστεύει τόσο σε αυτοματισμούς, φιλοσοφίες και σταθερές τακτικές, όσο στην ποιότητα των παικτών και στην απλή τοποθέτησή τους στο γήπεδο.

Αν οι ενδεκάδες είναι αυτές που μας δίνουν τα ρεπορτάζ, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει το ποιοτικό προβάδισμα, αλλά η ενδεκάδα του δεν θα ξεχειλίζει δα κι από ποιότητα. Με καλή οργάνωση ο Παναθηναϊκός είναι σε θέση να παρουσιαστεί περισσότερο ανταγωνιστικός απ’ο,τι τον έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους και να στείλει το ματς στις λεπτομέρειες: εκεί τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Ευχή και ραντεβού

Τα τελευταία νέα θα τα δούμε στο pre-game της SUPER BALL στις 18.30 και όλον τον απόηχο στην εκπομπή που ξεκινήσει αμέσως μετά τη λήξη του ντέρμπι. Το ραντεβού δίνεται στον αέρα της SUPER BALL και η τελευταία ευχή είναι μία και απλή: να έχουν ονοματεπώνυμο οι πρωταγωνιστές του ρεπορτάζ και της κουβέντας που θα κάνουμε.