Μουρίνιο, ο "happy one"

Τώρα που οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν και έκατσε και η σκόνη του χαμού της τελευταίας μέρας, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στα πεπραγμένα των ομάδων της περσινής τετράδας και μέσω αυτών να κάνουμε και μια κουβέντα για το πρωτάθλημα.

Γιουνάιτεντ

Απογοήτευση. Στο πρώτο καλοκαίρι χωρίς τον Φέργκιουσον η Γιουνάιτεντ πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα μιλώντας δημόσια για στόχους που δεν ήρθαν ποτέ. Ποτέ δεν θα καταλάβω για ποιον λόγο ο Μόγιες μιλούσε δημόσια για τον Φάμπρεγας και έκανε αλλεπάλληλες προσφορές στην Μπαρτσελόνα για έναν παίκτη που δεν θα ερχόταν ποτέ στο Ολντ Τράφορντ. Ο Σκοτσέζος επίσης κατάφερε να εξοργίσει τον Ρούνεϊ, λέγοντάς του πως τον βλέπει ως αναπληρωματικό, και τελικώς το καλύτερο καλοκαιρινό νέο για την Γιουνάιτεντ ήταν η παραμονή του Ρούνεϊ, έστω και δυσαρεστημένου.

Ο Σεπτέμβριος ήρθε και εκτός του Ουρουγουανού πιτσιρικά Βαρέλα, που παίζει δεξί μπακ, η μόνη μεταγγραφή του Μόγιες ήταν ο Φελαϊνί. Ο Βέλγος πήγε στην Γιουνάιτεντ για 27.5 εκατομμύρια λίρες, παρότι μερικές εβδομάδες πριν είχε ρήτρα που του επέτρεπε να φύγει με 23. Τελικώς ο Μόγιες τον απέκτησε δίνοντας τα λεφτά που ήλπιζε πως θα του επέτρεπαν να τον πάρει πακέτο με τον Μπέινς, αφού 28 εκατομμύρια ήταν η τελευταία πρόταση για την απόκτηση του διδύμου.

Ο Μπέινς έμεινε στην Έβερτον, ο Μόντριτς με τον Κεντίρα έμειναν στην Μαδρίτη, ο Φάμπρεγας στην Μπαρτσελόνα, ενώ νωρίτερα η Μπάγερν είχε κλέψει τον Τιάγκο Αλκάνταρα, που έμοιαζε έτοιμος να πάει στο Μάντσεστερ. Μια ματιά στους μέσους που ήταν μεταγγραφικοί στόχοι αποδεικνύει πως η Γιουνάιτεντ έψαχνε (και) έναν παίκτη διαφορετικό του Φελαϊνί.

Γι’ αυτό και την τελευταία μέρα ήθελε μαζί με τον Βέλγο να πάρει τον Χερέρα από την Μπιλμπάο, όμως και αυτή η υπόθεση κατέληξε σε φιάσκο, όπως κι ο δανεισμός του Κοεντράο. Η υπόθεση του Χερέρα θα μείνει και στην ιστορία, αφού κάποια ρεπορτάζ έλεγαν πως σκάλωσε στους φόρους που έπρεπε να πληρωθούν επιπλέον της ρήτρας, την ώρα που η Γιουνάιτεντ επιβεβαίωσε πως οι τύποι που εμφανίστηκαν στην Ισπανία για να κάνουν το ντιλ ήταν απατεώνες, που παρίσταναν τους εκπροσώπους της ομάδας.

Για να πάμε και στο χορτάρι, ο Φελαϊνί σαφώς και έχει να προσφέρει πολλά πράγματα σε μια ομάδα που χρόνια τώρα ήθελε ενίσχυση στο κέντρο της. Υποθέτω όμως πως ο Μόγιες ήθελε να τον στείλει πίσω από τον φορ και να φέρει κι άλλον παίκτη δίπλα στον Κάρικ, σχεδιασμός που δεν ολοκληρώθηκε. Μπορεί να ο Φελαϊνί να έχει να δώσει πολλά περισσότερα από τον άγουρο και περιορισμένο Κλέβερλι, αλλά το Κάρικ-Φελαϊνί δεν μου μοιάζει καθόλου ιδανικό.

Σίτι

Η Σίτι ενισχύθηκε ως επίδοξη πρωταθλήτρια και ομάδα που θέλει επιτέλους να προχωρήσει στο Champions League. Γρήγορα, απλά, χωρίς σίριαλ, στοχευμένα και (φυσικά) με πολλά λεφτά. Ο παικταράς, αλλά προβληματικός Τέβες αποχώρησε για το Τορίνο, κι απ΄την Ιταλία ήρθε ο Γιόβετιτς. Παίκτης που χρόνια τον περίμενε το Νησί, από τότε που ο Ράφα ήταν έτοιμος να τον φέρει στο Άνφιλντ το καλοκαίρι του 2009 κι οι ιδιοκτήτες του είπαν πως δεν υπάρχει φράγκο κι αποτελούσε έναν από τους καλοκαιρινούς στόχους που έχασε φέτος ο Βενγκέρ.

Ο Φερναντίνιο ήρθε από την Ουκρανία για να προσφέρει καλύτερη στήριξη στον Τουρέ, ο Νάβας για να δώσει το πλάτος που έλειπε απ’το άκρα, ο Νεγρέδο ως άλλη μια κολόνα στην επίθεση, με επτά συνεχόμενες χρονιές με διψήφιο αριθμό γκολ, κι ο Ντεμικέλις ως ο βετεράνος που θα δώσει μια εμπειρία σαν μπακ-απ στην άμυνα.

Καμία από τις κινήσεις δεν συγκέντρωσε πάνω της τα βλέμματα όλου του ποδοσφαιρικού κόσμου, όμως το ταμείο λέει πως ξοδεύτηκαν γύρω στα 100 εκατομμύρια λίρες για ποδοσφαιριστές που αναβαθμίζουν ένα ήδη ποιοτικό ρόστερ, με πολλές λύσεις.

Τσέλσι

Ο Μουρίνιο δεν έκανε πολυέξοδες τρέλες στην επιστροφή του, αλλά δεν έκατσε και φρόνιμος. Μυρίστηκε αίμα στην περίπτωση του Ρούνεϊ και αποφάσισε να εμπλακεί σε μια win-win κατάσταση: ή θα έπαιρνε τον Άγγλο ή θα πετύχαινε να μεγαλώσει κι άλλο τον εκνευρισμό στις τάξεις της Γιουνάιτεντ, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πως δεν κινείται για παίκτη που θέλει να μείνει, αλλά για ποδοσφαιριστή που είναι δυσαρεστημένος από την ομάδα, που του είπε πως δεν τον υπολογίζει για βασικό.

Δεν τον πήρε, αλλά απέδειξε πόσο αδίστακτος μπορεί να γίνει όταν άρπαξε τον Γουίλιαν από την Τότεναμ, παρότι ο Βραζιλιάνος είχε ήδη κάνει ιατρικές εξετάσεις. Μια πρωτοφανής αρπαγή, που έκανε κάποιους να λένε πως απλώς τον πήρε για να μην ενισχυθεί και άλλο η Τότεναμ και κάποιους άλλους να εικάζουν πως δεν εκτιμάει καθόλου τον Μάτα.

Ο Μάτα έμεινε τελικώς στο Λονδίνο, αφού προηγουμένως ο Μουρίνιο είχε αρνηθεί δημόσια πως τον πουλάει, αλλά το στόρι της τελευταίας μέρας λέει πως η Παρί ήταν έτοιμη να τον αποκτήσει και το ντιλ κόλλησε μόνο στην έλλειψη χρόνου. Σε κάθε περίπτωση, ο Μουρίνιο προσέθεσε στην υπάρχουσα τριάδα των Όσκαρ, Μάτα και Αζάρ αυτή των Γουίλιαν, Σίρλε και Ντε Μπρούιν.

Τρομερή μεσοεπιθετική υπεροπλία, σαφώς δυσανάλογη με την κατάσταση στην κορυφή της επίθεσης. Ο Μουρίνιο με εξέπληξε όταν κράτησε αμφότερους Τόρες και Μπα, παίκτες που θεωρούσα που δεν θα του εμπνέουν εμπιστοσύνη. Αλλά, η μεγάλη έκπληξη ήταν ο δανεισμός του Λουκάκου την τελευταία μέρα των μεταγγραφών.

Ο Βέλγος κόστισε γύρω στα 20 εκατομμύρια στα 18 του κι ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις του Αμπράμοβιτς που έδειχναν πως κοιτάει και το μέλλον. Την πρώτη σεζόν, άγουρος ακόμα, έπαιξε μόνο σε 10 ματς και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα με τις ρεζέρβες. Πέρσι πήγε δανεικός στην Γουέστ Μπρομ και έκανε όργια με 17 γκολ.

Στο μυαλό μου η φετινή σεζόν θα ήταν η χρονιά που στα χέρια του Μουρίνιο ο Λουκάκου θα έκανε πράγματα και θαύματα, κι ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως τον έδωσε δανεικό. Ο Ετό μπορεί να ήρθε στα 32 στο Λονδίνο, αλλά ο Καμερουνέζος δεν είναι πια αυτός που ήταν και τα τελευταία χρόνια τα πέρασε αγωνιζόμενος στο πλάι, σε Μπαρτσελόνα και Ίντερ, ή ακόμα και ως επιτελικός, όπως έκανε στην Ανζί.

Άρσεναλ

Το καλοκαίρι ήταν εφιαλτικό για τους οπαδούς της Άρσεναλ. Ο Βενγκέρ είχε δηλώσει πολύ νωρίς πως φέτος θα είχε λεφτά και δεν θα φοβόταν να τα χρησιμοποιήσει. Έφτασε η τελευταία μέρα κι η μόνη μεταγγραφή ήταν ο ελεύθερος Σανόνγκο. Η Άρσεναλ για πρώτη φορά κοιτούσε μεγάλα κι ακριβά ονόματα, μόνο και μόνο για να αποτυγχάνει σε κάθε περίπτωση.

Χαρακτηριστικό ήταν το φιάσκο Ιγκουαϊν-Σουάρες. Ο Βενγκέρ τα είχε βρει σε όλα με τον επιθετικό της Ρεάλ, όμως θεωρούσε πολλά τα 32 εκατομμύρια λίρες που ζητούσαν οι Μαδριλένοι. Εκεί μπήκε στο κάδρο ο Σουάρες, με τον Βενγκέρ να ενημερώνεται απ’τον ατζέντη του Ουρουγουανού, τον Πέρε Γουαρδιόλα τον αδερφό του Πεπ, πως υπάρχει ρήτρα που του επιτρέπει να φύγει απ’το Άνφιλντ με 45 εκατομμύρια λίρες.

Ο Βενγκέρ αποφάσισε πως τα 32 ήταν πολλά για τον Ιγκουαϊν, αλλά τα 45 ήταν λίγα για τον Σουάρες. “Πάγωσε” την υπόθεση του Αργεντινού, ο οποίος κατάληξε γρήγορα στην Νάπολι, και επικεντρώθηκε στον Σουάρες. Δεν άργησε να μάθει πως ρήτρα δεν υπήρχε, παρά μόνο ένας αστείος όρος που υποχρέωνε την Λίβερπουλ απλώς να εξετάσει μια προσφορά πάνω απ’τα 45 εκατομμύρια λίρες. Ε, στο Άνφιλντ την εξέτασαν, είπαν δημόσια πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να του δώσουν τον Σουάρες κι ο Βενγκέρ έχασε έτσι δύο παίκτες, που ήρθαν να προστεθούν στον Ρούνεϊ, τον Γιόβετιτς, τον Φάμπρεγας και άλλους.

Ο Βενγκέρ έκανε κάτι, έστω και την τελευταία μέρα. Ο Οζίλ έγινε η ακριβότερη μεταγγραφή στην ιστορία της Άρσεναλ και σίγουρα το πιο λαμπρό αστέρι που πήγε φέτος στο Νησί. Η φυγή του δημιούργησε αναταράξεις στην Ρεάλ, με αρκετούς παίκτες να φέρονται δυσαρεστημένοι και φήμες να λένε πως ο Ζιντάν προσπάθησε την τελευταία μέρα να μπλοκάρει το ντιλ, διαφωνώντας με τον Πέρεθ.

Σε κάθε περίπτωση, ο Βενγκέρ απέκτησε για πρώτη φορά ένα έτοιμο, μεγάλο όνομα, έναν ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης. Ο Οζίλ έχει δώσει 91 ασίστ τα τελευταία τρία χρόνια, τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Κι επειδή όπως έχουμε ξαναπεί, οι ασίστ δεν λένε όλη την αλήθεια κι αυτήν την λέει η δημιουργία ευκαιριών, ο Γερμανός έχει φτιάξει 314 ευκαιρίες για γκολ την τελευταία τριετία, νούμερο που και αυτό τον φέρνει στην πρώτη θέση στον κόσμο.

Ο ενθουσιασμός είναι δικαιολογημένος, παρότι υπάρχει πάντα η σκέψη πως τα κατορθώματα του Οζίλ έγιναν σε ένα πρωτάθλημα με πολλούς χώρους, όπου Ρεάλ και Μπαρτσελόνα κάνουν πλάκα, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στα γκολ των Μέσι-Ρονάλντο. Παρόλα αυτά, ο Γερμανός είναι σαφές πως ανεβάζει επίπεδο την Άρσεναλ, τόσο μέσα στο χορτάρι, όσο και έξω απ’αυτό, όπου το αρνητικό κλίμα αποτελεί παρελθόν.

Δεν είναι όμως αρκετός για να δώσει βάθος σ’ένα ρόστερ που δεν έψαχνε μόνο έναν ποδοσφαιριστή, αλλά ποιοτικές ενισχύσεις σε άμυνα, κέντρο και επίθεση. Είναι βέβαιο πως τον Ιανουάριο η Άρσεναλ, αλλά και η Γιουνάιτεντ, θα είναι πολύ ενεργές μεταγγραφικά και θα ψάξουν τότε να κλείσουν τις τρύπες που τους άφησε ένα απογοητευτικό καλοκαίρι και που δεν έκλεισαν με τα ντιλ της τελευταίας μέρας.

Happy one

Ο “κανόνας” λέει πως για τον τίτλο θα παλέψουν Γιουνάιτεντ, Σίτι και Τσέλσι. Κι ο “κανόνας” προκύπτει απ’το γεγονός πως στα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ ο τίτλος δεν κατακτήθηκε ποτέ από ομάδα που ήταν εκτός της πρώτης τριάδας την προηγούμενη σεζόν: ο πρωταθλητής είναι πάντα είτε ο κάτοχος είτε ένας εκ των ομάδων που πήραν την 2η και την 3η θέση.

Σ’αυτήν την μάχη νομίζω πως θα επικρατήσει ο Μουρίνιο, πολύ απλά γιατί το έχει ξανακάνει. Το αγγλικό πρωτάθλημα είναι ιδιαίτερο και πολύ λίγοι προπονητές προσαρμόζονται σ’αυτό απ’την πρώτη τους χρονιά. Εκτιμώ τον Πελεγκρίνι, το ρόστερ της Σίτι είναι εκπληκτικό, αλλά νομίζω πως την πρώτη χρονιά θα αρκεστεί σε μια προσαρμογή στην Αγγλία και στο να ανεβάσει την Σίτι επίπεδο στο Champions League.

Απ’την άλλη, η πρώτη χρονιά χωρίς τον Φέργκιουσον θα ήταν εξ ορισμού δύσκολη για την Γιουνάιτεντ, πόσω μάλλον όταν το καλοκαίρι δεν ενισχύθηκε όσο θα ήθελε και στον πάγκο έχει έναν προπονητή που ναι μεν ξέρει το πρωτάθλημα, αλλά δεν έχει κερδίσει ποτέ τίτλο στην καριέρα του και δεν ξέρει πως είναι να κουμαντάρεις πλοίο σαν της Γιουνάιτεντ.

Ο Μουρίνιο έχει υλικό, αλλά πάνω απ’όλα έχει το know-how, και του πρωταθλητισμού και της Πρέμιερ Λιγκ. Θεωρώ πως ο Μάιος θα τον βρει πραγματικά happy one, τουλάχιστον εντός συνόρων.

ΥΓ: Δεν ασχοληθήκαμε με Τότεναμ και Λίβερπουλ, παρά το πολύ ενδιαφέροντα καλοκαίρια που είχαν κι οι δυο τους, για τον απλούστατο λόγο πως ο στόχος του είναι η τετράδα κι όχι ο τίτλος.