Juventus Analysis: η γνωστή "Κυρία" και το πλάνο του Ολυμπιακού
Ο Θέμης Καίσαρης αναλύει τον τρόπο παιχνιδιού της Γιουβέντους: οι δύο φορ που θέλουν σχέδιο αντιμετώπισης, οι μέσοι που "σκοτώνουν", τα κενά στα άκρα και ο μπούσουλας της Ατλέτικο.
H Γιουβέντους δεν έχει πολλά άγνωστα πράγματα για να φωτίσει κανείς. Η καλοκαιρινή φυγή του Κόντε και ο ερχομός του Αλέγκρι δεν έχουν (ακόμα) αλλάξει τη διάταξη της Μεγάλης Κυρίας.
Πάντα σε 3-5-2: τρεις εκ των Κάσερες, Μπονούτσι, Κιελίνι, Ογκμπόνα είναι οι στόπερ. Ο Λιχστάινερ είναι ο δεξιός φουλ-μπακ, ένας εκ των Εβρά-Ασαμόα είναι ο αριστερός. Η τριάδα στο κέντρο φτιάχνεται με τρεις εκ των Εβρά, Μαρκίζιο, Πογκμπά, Βιδάλ και Περέιρα και το δίδυμο της επίθεσης με δύο εκ των Τέβες, Γιορέντε, Μοράτα, Τζιοβίνκο, Κομάν.
Με την μπάλα η Γιούβε απλώνει την τριάδα των στόπερ στο γήπεδο και οι ακραίοι μπακ ανεβαίνουν ψηλά, στο ύψος των μέσων. Ο Μαρκίζιο ή ο Πίρλο βρίσκονται μπροστά απ'την άμυνα για να πάρουν την πρώτη πάσα, οι Βιδάλ-Πογκμπά παίζουν πιο ψηλά.
Χωρίς την μπάλα, όλοι εκτός των δύο φορ πέφτουν πολλά μέτρα πίσω και η Γιούβε αμύνεται με δύο γραμμές.
Το βασικό ερώτημα
Το ερώτημα για τον Ολυμπιακό είναι το ίδιο μ'αυτό που τίθεται σε όλες τις ομάδες που έχουν αντίπαλο που παίζει με δύο επιθετικούς: παίζουμε με τρεις ή όχι; Πέρσι συζητούσαμε εδώ πως το λάθος του Γκουαρδιόλα στους ημιτελικούς με τη Ρεάλ που τότε έπαιζε 4-4-2 ήταν πως δεν ακολούθησε (όπως έκανε πάντα) τον κανόνα του Μίχελς: αν ο αντίπαλος παίζει με έναν φορ, κρατάς το 4-3-3. Αν παίζει με δύο, το γυρνάς σε 3-4-3.
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος πριν από δύο εβδομάδες έγραφε πως πιθανή αλλαγή της διάταξης του Ολυμπιακού σε 3-5-2 θα είναι αυτοκτονία . Η λογική του έλεγε πως δεν έχει νόημα ο Ολυμπιακός να επιλέξει κάτι που δεν δουλεύει τόσο ώστε να το ξέρει καλά και κάτι που η Γιουβέντους ξέρει να παίζει τέλεια.
Παρόλα αυτά, οι δυο φορ της Γιούβε θέλουν αντιμετώπιση, αυτό είναι σίγουρο. Το Σάββατο η Γιουβέντους είχε την πρώτη απώλεια βαθμών στο Καμπιονάτο, όταν έμεινε στο 1-1 εκτός έδρας με τη Σασουόλο. Τι σύμπτωση, η Σασουόλο έπαιξε με 3-4-3. Εννοείται πως η αλλαγή της διάταξης δεν εξασφαλίζει κάτι από μόνη της: η Γιούβε έχει αντιμετωπίσει κι άλλες ομάδες στην Ιταλία που παίζουν με τρεις πίσω και τις έχει νικήσει. Όλες όμως ψάχνουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τους δύο φορ.
Μπούσουλας
Ο Τιάγκο ήταν αυτός που είχε συνεχώς το νου του, να πέφτει χαμηλά και να γίνεται τρίτος, να βοηθάει τους Γοδίν-Μιράντα στην αντιμετώπιση των Γιορέντε-Τέβες. Όποια κι αν ήταν η κλάση των στόπερ του, ο Σιμεόνε ήξερε πως δεν μπορεί να τους πει “βγείτε να παίξετε 2vs2”.
Χαρακτηριστική η φάση στο GIF. Ο Γιορέντε βγαίνει πρώτος στην μπάλα και παίρνει μαζί του τον Γοδίν. Αυτομάτως ο Τέβες κινείται στην πλάτη του και πηγαίνει στον κενό χώρο, φεύγει απ'το μαρκάρισμα του Μιράντα και μένει ελεύθερος. Ο Τιάγκο αμέσως τρέχει και πηγαίνει πάνω στον Τέβες, γίνεται στόπερ στη θέση του Γοδίν, παίρνει αυτός τη θέση του Μιράντα.
"Σύρτης"
Δεν είναι εύκολο για τον Ολυμπιακό να γίνει αυτό με την αποτελεσματικότητα που το έκανε η Ατλέτικο, μία απ'τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη στο παιχνίδι πίσω απ'την μπάλα. Όμως, απ'τη στιγμή που ο Μίτσελ θα κατέβει με τέσσερις στην άμυνα, μια τέτοια λειτουργία είναι απολύτως απαραίτητη. Αν το χρειάζονται ο Μιράντα με τον Γοδίν, τότε σίγουρα το έχουν ανάγκη οι στόπερ του Ολυμπιακού.
Στην ουσία μιλάμε για μια μετατόπιση τριών παικτών στον άξονα, με τον καθένα να “πέφτει” στην πίσω γραμμή όταν η ομάδα αμύνεται και να κερδίζει μέτρα όταν επιτίθεται. Ο κόφτης “γίνεται στόπερ”, ο παίκτης που παίζει πίσω απ'τον φορ παίρνει τη θέση του στη γραμμή του κέντρου, ο φορ πέφτει κι αυτός πιο χαμηλά. Κάτι παρόμοιο έγινε και στην πρεμιέρα με την Ατλέτικο, ειδικά στο 2ο ημίχρονο, και καθόλου τυχαία ο Μιλιβόγεβιτς που είχε το ρόλο του “σύρτη” είχε περισσότερα διωξίματα (6) απ’όσα είχαν Μποτία-Αμπιντιάλ .
Πρόσωπα
Ο Μίτσελ ξέρει ποια πρόσωπα είναι πιο κατάλληλα για την αποστολή, γι'αυτό σε αρκετές θέσεις υπάρχουν δύο ονόματα. Στ'αριστερά προσέθεσα το όνομα του Ντουρμάζ, γιατί ο Σουηδός έπαιξε καλά εκεί με την Εθνική ομάδα της χώρας του και ο Μίτσελ του άλλαξε πλευρά στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη. Όπως συζητούσαμε και στο Top10 της Δευτέρας , ο Ντουρμάζ δεν έβγαλε μάτια, αλλά τουλάχιστον συμμετείχε στο παιχνίδι περισσότερο από κάθε άλλη φορά και είχε και την ενέργεια που έφερε το νικητήριο γκολ του Μήτρογλου.
Ξέρω πως στα προηγούμενα ματς ο Κασάμι δεν έχει παίξει στα δεξιά και έχει αγωνιστεί κεντρικά, αλλά σ'αυτό το ματς θεωρώ πως θα μπορούσε να πάει δεξιά, αντί του Μανιάτη που έχει παίξει εκεί κόντρα σε Ατλέτικο-Μάλμε. Ο Μανιάτης μπορεί να δώσει τα τρεξίματα που χρειάζονται στον άξονα, αλλά νομίζω πως ο Κασάμι μπορεί να αποδειχθεί πιο απειλητικός στις φάσεις που πρέπει να ψάξει ο Ολυμπιακός στα κενά: αυτά υπάρχουν στην πλάτη των δύο ακραίων μπακ της Γιουβέντους. Θυμίζω πως εκεί βρήκε ο Κασάμι και την ενέργεια που έφερε το 3ο γκολ επί της Ατλέτικο.
Πλάνο
Ανεξαρτήτως των προσώπων που θα επιλέξει ο Μίτσελ, η λογική λέει πως ο Ολυμπιακός θα θελήσει να αμυνθεί χαμηλά. Μετά τη νίκη με την Ατλέτικο διατυπώσαμε αμφιβολίες για το πως θα φερθεί η αμυντική γραμμή του αν ανέβει πιο ψηλά και ήρθαν τα ματς στο Περιστέρι , στη Σουηδία και στο Παγκρήτιο για να δώσουν ανησυχητικές απαντήσεις. Θα ήταν καλό για τον Ολυμπιακό να μπορέσει σε κάποια διαστήματα να πιέσει ψηλά, γιατί οι στόπερ της Γιούβε δεν έχουν και μεγάλη ευχέρεια με την μπάλα στα πόδια, αλλά αυτό συνεπάγεται πως πρέπει να ανέβουν όλες τις γραμμές και δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι σοφό κάτι τέτοιο.
Αν η αμυντική γραμμή έχει τέτοια θέματα όταν ανεβαίνει απέναντι στους παίκτες του Ατρόμητου, του Εργοτέλη και της Μάλμε, κανείς δεν θέλει να φανταστεί τα ίδια απέναντι στον Τέβες και στα κάθετα κοψίματα των μέσων. Και μιας και αναφέραμε την επίθεση της Γιουβέντους, νομίζω πως ο Μοράτα ίσως αποδειχθεί πιο δύσκολος απ’τον πιο στατικό Γιορέντε: ο μικρός είναι ακόμα άγουρος, αλλά είναι πιο κινητικός και στο ντέρμπι με τη Ρόμα πχ είχε ταλαιπωρήσει πολύ τον Μανωλά όταν μπήκε ως αλλαγή.
Το σίγουρο είναι πως ακόμα και με την ομάδα χαμηλά, ο Μήτρογλου (ή όποιος άλλος φορ ξεκινήσει) δεν θα πρέπει να είναι αδιάφορος. Είτε είναι ο Πίρλο είτε είναι ο Μαρκίζιο μπροστά απ’την άμυνα της Γιουβέντους, θα πρέπει να παρεμποδιστεί όσο γίνεται ώστε η Μεγάλη Κυρία να μην χτίζει άνετα τις επιθέσεις της από χαμηλά. Ο Ντομίνγκες δεν θα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, αφού θα πρέπει να “πέσει” χαμηλά και να βοηθήσει τους μέσους απέναντι σε Πογκμπά-Βιδάλ, οπότε το βάρος της πίεσης στον deep-lying playmaker της Γιούβε πέφτει στον φορ.
Κι επειδή το πλάνο δεν μπορεί να αφορά μόνο την αναχαίτιση, ο Ολυμπιακός με την μπάλα θα πρέπει να ψάξει διαγώνιες μεταβιβάσεις στα κενά που αφήνει η Γιουβέντους στα άκρα της. Στο κέντρο το πράγμα θα είναι δύσκολο και γιατί η Γιουβέντους είναι ισχυρή εκεί, αλλά και γιατί οι μέσοι του Ολυμπιακού θα έχουν πολλή ανασταλτική δουλειά πάνω σε Πογκμπά-Βιδάλ και όσα κάνουν οι δυο τους με μπάλα ή χωρίς.