Ο Ολυμπιακός των Final 4

1994: Η πρώτη, μεγάλη, χαμένη ευκαιρία

Αν και πρωτάρης, ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη ταξίδεψε στο Final Four ως το ένα από τα δύο φαβορί. Το άλλο ο Παναθηναϊκός, τον οποίο και απέκλεισε στον ελληνικό εμφύλιο την πρώτη ημέρα της διοργάνωσης. Αντίπαλος στο μεγάλο ραντεβού η ισπανική Μπανταλόνα του... μαυρομάλλη τότε Ζέλικο Ομπράντοβιτς, απέναντι στην οποία οι "ερυθρόλευκοι" είχαν σαφέστατα τον πρώτο λόγο. Όχι όμως και τον... τελευταίο. Ο Τόμσον έβαλε το τρίποντο, ο Πάσπαλι έχασε τη βολή και ο Γιάννης Ιωαννίδης αποτελείωσε ό,τι είχε απομείνει από το σακάκι του μετά το τελικό 59-57.

1995: Δεν είχε Σαμπόνις

Ένα χρόνο αργότερα, ο Ολυμπιακός, συνεπής στο ραντεβού του, βρέθηκε στη Σαραγόσα. Αφού για δεύτερη σερί χρονιά "επιβίωσε" στην εσωτερική μονομαχία με τον Παναθηναϊκό, χάρη στα σουτ του πιστολέρο Τζόνσον, βρέθηκε απέναντι στη Ρεάλ του Σαμπόνις, του Αρλάουκας και του... Ομπράντοβιτς πάλι! Εκείνη η Ρεάλ ήταν ανίκητη, ιδίως δε εντός έδρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και η ομάδα του Ιωαννίδη δεν κατόρθωσε να την κοιτάξει στα μάτια. Για δεύτερη διαδοχική χρονιά, οι Πειραιώτες έμεναν στη δεύτερη θέση χάνοντας στον τελικό 73-61.

1997: Η ώρα της στέψης

Στη Ρώμη ο Ολυμπιακός έγραψε την πιο χρυσή σελίδα της μπασκετικής ιστορίας του. Η Ολίμπια από τη Λουμπλιάνα δεν στάθηκε εμπόδιο και η πρόκριση στον τελικό για την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήρθε με κόπο, αλλά ταυτόχρονα πανηγυρικά (74-65). Η Μπαρτσελόνα του Καρνισόβας και του Τζόρτζεβιτς φάνταζε ισχυρός αντίπαλος, οι "ερυθρόλευκοι" παρόλα αυτά, με τον Ντέιβιντ Ρίβερς στην κορυφαία περίοδο της καριέρας του, αφάνισαν τους "μπλαουγκράνα" (73-58) και επέστρεψαν στην Ελλάδα με το τρόπαιο.

1999: Έπεσε σε τοίχο

Το ραντεβού είχε δοθεί για το Μόναχο και ο Ολυμπιακός ήταν παρών. Μόνο που στον ημιτελικό έπεσε πάνω στη διαστημική Ζαλγκίρις. Τότε πολλοί δεν υπολόγιζαν το σύνολο του Γιόνας Καζλάουσκας, αδίκως όπως εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε, καθώς η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το λιθουανικό ρυθμό και παραδόθηκε αμαχητί με 87-71. Η νίκη (74-63) στο μικρό τελικό επί της Κλιμάμιο Μπολόνια ήταν περισσότερο παρηγοριά στον άρρωστο, καθώς ο Ολυμπιακός δεν είχε αποδώσει ως όφειλε στο πρώτο κομβικό παιχνίδι.

2009: Δέκα χρόνια μετά

Ο Ολυμπιακός πέρασε από μεγάλες φουρτούνες, βίωσε δύσκολες στιγμές, έως ότου οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ανοικοδομήσουν το τμήμα μπάσκετ. Μία από τις πρώτες ανταμοιβές τους ήταν η πρόκριση στο Final Four του Βερολίνου. Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη τότε στο τιμόνι και παίκτες όπως ο Τσίλντρες, ο Μπουρούσης, ο Γκριρ και ο Παπαλουκάς στο παρκέ, η πειραϊκή ομάδα διεκδίκησε την πρόκριση στον τελικό, σ' ένα συγκλονιστικό παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά με το σκορ στο 84-82 η τελευταία επίθεση χάθηκε και μαζί η πιθανότητα επιστροφής στην ευρωπαϊκή κορυφή. Η ήττα (95-79) από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό ήρθε ως απόρροια της απογοήτευσης.

2010: Τελικός αλλά...

Ένα χρόνο αργότερα, στο "Παλέ ντε Μπερσί" του Παρισιού, ο Ολυμπιακός, ακόμη πιο ισχυρός και ενισχυμένος με τον Λίνας Κλέιζα, έφτασε ένα βήμα πιο μακριά. Ο ημιτελικός με την Παρτιζάν, του Μπο ΜακΚάλεμπ και του Άλεξ Μάριτς τότε, έκρυβε πολλές παγίδες, αλλά το φόλοου του Τσίλντρες στο ελ μπολ τρίποντο του Τεόντοσιτς έστειλε το ματς στην παράταση και από εκεί το σύνολο του Γιαννάκη στον τελικό (83-80). Η Μπαρτσελόνα ωστόσο, στο πικ της διαδρομής της, δεν είχε αντίπαλο και δικαίως έκοψε πρώτη το νήμα, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση της κούπας χάρη στο 86-68.