Τα δύο πρόσωπα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς

Το τρομακτικό με τα επιτεύγματα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση δεν είναι οι οκτώ πρωτιές. Δεν είναι καν το γεγονός ότι θα εμφανιστεί σε 14ο φάιναλ φορ. Το τρομακτικό με τα επιτεύγματα του Ζοτς είναι ότι απειλούν να στοιχειώσουν το Ευρωπαϊκό μπάσκετ όπως ακριβώς στοιχειώνει τον στίβο το απίστευτο άλμα του Μάικ Πάουελ στα 8μ.95 το 1991 ή τα 49’’59 που έτρεξε τα 400 μέτρα σε κλειστό στίβο το 1983 η Γιαρμίλα Κρατοσβίλοβα. Με μια διαφορά: Ο Ομπράντοβιτς είναι original. Ο Πάουελ παραλίγο να προσγειωθεί έξω από το σκάμμα του μήκους σε υψόμετρο (όπως και ο προηγούμενος κάτοχος του ίδιου ρεκόρ Μπομπ Μπίμον με το 8μ.90 στα βουνά του Μέξικο Σίτι το 1968) και όποιος έχει δει την Κρατοσβίλοβα με σορτσάκι καταλαβαίνει ότι είναι ή ένα θαύμα της φύσης ή ένα θαύμα του πρώιμου ‘’εργαστηριακού’’ αθλητισμού.

Το τρομακτικό της υπόθεσης Ομπράντοβιτς είναι ότι οι επόμενοι στη λίστα με τέσσερα κύπελλα στην κατοχή τους δύσκολα θα έχουν την ευκαιρία στο άμεσο μέλλον να διεκδικήσουν έστω και το….5ο! Ο Μάλκοβιτς είναι σχεδόν συνταξιούχος και ασχολείται με την εθνική Σλοβενίας και ο Μεσίνα μετακόμισε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να καθίσει δίπλα στον Γκρεγκ Πόποβιτς στον πάγκο των Σπερς. Συνυπολογίστε στον...λογαριασμό ότι ο Μεσίνα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Ζέλικο και ο Μάλκοβιτς οκτώ!

"Χάνω και κερδίζω με τον ίδιο τρόπο"

Με σχεδόν ιδανικές καταστάσεις και την καλύτερη δυνατή επιλογή ομάδων ένας προπονητής θα χρειαστεί στην καλύτερη των περιπτώσεων μια 25ετία από τώρα για να φτάσει τα οκτώ τρόπαια! Ενδέχεται ο προπονητής που θα αποκαθηλώσει τον Ομπράντοβιτς από την κορυφή τα επόμενα...25 ή περισσότερα χρόνια να μην έχει καν γεννηθεί! Και μέσα σε αυτές τις δύο και βάλε δεκαετίες δεν μπορεί ο Ομπράντοβιτς θα έχει απλώσει το χέρι του μια η περισσότερες φορές στο κύπελλο που ήδη έχει κρατήσει άλλες οκτώ φορές στη ζωή του. Μήπως η επόμενη φορά είναι πιο κοντά από όσο πιστεύουμε; Θα δείξει...

Η αλήθεια είναι ότι η επιστροφή του Ομπράντοβιτς στην αγαπημένη ‘’γη της επαγγελίας’’ του, τις έδρες των φάιναλ φορ έγινε με τον πλέον παράξενο τρόπο και με μια ομάδα που ενδεχόμενα ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι μπορεί να περιμένει. Πριν από αρκετά χρόνια σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στο All Star Basket ο Ομπράντοβιτς είχε ξεκαθαρίσει δημόσια για πρώτη και τελευταία φορά το προσωπικό του δόγμα: ‘’Ξέρω μόνο ένα τρόπο να κερδίζω. Σε όποιον αρέσει το γεγονός ότι κερδίζω με αυτό τον τρόπο, πρέπει να του αρέσει και το γεγονός ότι χάνω με τον ίδιο τρόπο’’. Αν θυμάμαι καλά ήταν λίγο μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια του Παναθηναϊκού να προκριθεί στο φάιναλ φορ της Πράγας και μερικούς μήνες πριν από τον θρίαμβο της Αθήνας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ομπράντοβιτς έλλειψε αρκετά από φάιναλ φορ. Ομάδα του έχει να εμφανιστεί από το 2012, το μεγαλύτερο σχετικό διάστημα στην καριέρα του. Όχι άδικα αφού πολλοί είπαν ότι μετά τον τίτλο της Βαρκελώνης με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν πια ο ίδιος Ομπράντοβιτς. Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά μοιάζει απόλυτα ανθρώπινο αν διαβάσει κάποιος τις πρώτες προτάσεις αυτού του άρθρου. Ακόμη και αν κάποιος βγαίνει κάθε βράδυ ραντεβού με την πιο όμορφη, έξυπνη και σαγηνευτική γυναίκα του πλανήτη ενδέχεται κάποια στιγμή να πέσει θύμα…ρουτίνας. Ούτως ή άλλως, οι τελευταίες του ομάδες στον Παναθηναϊκό δεν ήταν ακριβώς πρότυπο επιλογής παικτών. Σίγουρα δεν ήταν παίκτες που μπορούσαν εύκολα να αντιπροσωπεύσουν το μπασκετικό ‘’my way’’ του Ομπράντοβιτς.

Η πρώτη χρονιά στην Φενέρ έμοιαζε με τις τελευταίες του στο ΟΑΚΑ. Η περσινή Φενέρ μπορεί να ξεγέλασε κάποιους στην αρχή αλλά ήταν φανερό ότι δεν έπαιζε τίποτε κοντινό με όσα είχαμε συνηθίσει από τις ομάδες του Ομπράντοβιτς και η Ευρωπαϊκή αποτυχία της θύμιζε χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου. Η αλήθεια είναι ότι ο Ομπράντοβιτς έχει ένα μοναδικό χάρισμα και μια μεγάλη αδυναμία. Μπορεί να διακρίνει τον παίκτη ή τους παίκτες που θα ταιριάξουν απόλυτα στο σύστημα του και να τους επιλέξει ακόμη και αν κάτι τέτοιο μοιάζει λάθος στον πολύ κόσμο. Θυμίζω ότι όταν διάλεξε τον Χατζηβρέττα έπαιρνε τον πρώτο σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος για να τον μετατρέψει σε αμυντικό ρολίστα και ότι όταν κουβάλησε στην Αθήνα τον Νίκολας οι περισσότεροι πίστεψαν ότι έπαιρνε ένα μονοδιάστατο καλό σουτέρ. Η ενσωμάτωση και των δύο στο σύστημα του πήρε λίγο παραπάνω χρόνο αλλά έγινε με σχεδόν τέλειο τρόπο. Και δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα αλλά τα κορυφαία στη σχετική λίστα. Παράλληλα, αυτό που αποτελεί το ισχυρό σημείο του έχει ένα αντίθετο άκρο που αποτελεί ενδεχόμενα μια αδυναμία: Δεν είναι ο τύπος του προπονητή που θα χαραμίσει το καλοκαίρι του ή θα θυσιάσει έστω και για μια μέρα την αγαπημένη ιεροτελεστία του μεσημεριανού ύπνου για να δει ένα DVD με κάποιο λαβράκι από το ΝΒΑ ή από το NBDL. Και όταν εμφανίζονται απρόσκλητοι στις ομάδες του τέτοιοι παίκτες, όπως ο Ντέλκ το 2007, τους παρκάρει στον πάγκο και…καθαρίζει!

Ο πρώτος χρόνος στην Πόλη είχε πολλές μαύρες τρύπες και την εύκολη δικαιολογία ότι ο Ομπράντοβιτς παρέλαβε πολλά συμβόλαια παικτών που δεν ήταν δικές του επιλογές. Σωστά…Μόνο που και η φετινή χρονιά που είχε πια την ευχέρεια μετά από ένα γενικό ξεκαθάρισμα να φτιάξει μια ομάδα με τη δική του λογική δεν ξεκίνησε ιδανικά…Το δίδυμο Γκάουντλοκ- Χίκμαν στην περιφέρεια ήταν βέβαιο ότι θα έριχνε στα…βράχια την Φενέρ, ακριβώς όπως είχε διαφανεί στο ξεκίνημα. Χρειάστηκε η άφιξη του Ζήση στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης για να μπει τάξη στην επίθεση της ομάδας και να μπορεί πλέον η Φενέρ να βασίζεται εκτός από τα εκρηκτικά one man show του Γκάουντλοκ και σε μπάσκετ που παραπέμπει ή πλησιάζει το my way του Ομπράντοβιτς. Ακόμη και στους ψηλούς η Φενέρ παίζει το καλύτερο κομμάτι των αγώνων της όταν ο Ζοτς ρίχνει στο παρκέ τους Μπιέλιτσα- Βέσελι. Τα αθλητικά προσόντα τους είναι ατελείωτα, τα γρήγορα πόδια τους και η all around ικανότητα του Μπιέλιτσα τους καθιστούν ένα δίδυμο υψηλών προδιαγραφών.

Ο ανικανοποίητος Ζέλικο

Ούτε ο απρόσμενα σοβαρός Ερντέν που απέκτησε κίνητρο μια και παίζει με μηνιαία συμβόλαια, ούτε ο εντυπωσιακά βελτιωμένος Σαβάς, ούτε ο Ζόριτς που πάντοτε έχαιρε της εκτίμησης του Ομπράντοβιτς και για αυτό πλήρωσε ένα…καράβι λεφτά στη Μάλαγα η Φενέρ ώστε να τον αποδεσμεύσει αποτελούν αληθινές λύσεις.

Και το συμπέρασμα ποιο είναι; Η Φενέρ έφτασε στο φάιναλ φορ, τα εκατομμύρια ευρώ που πήγαιναν σε πηγάδια με μαύρους πάτους τόσα χρόνια αυτή τη φορά έπιασαν τόπο αλλά ο ίδιος δεν μοιάζει ικανοποιημένος. Χρειάστηκε να κουβαλήσει και τον παλιό συνοδοιπόρο του από τα χρόνια του Τρεβίζο τον πανέξυπνο Τζεραρντίνι για να αναλάβει διοικητικούς ρόλους που η έλλειψη τεχνογνωσίας από την πλευρά των Τούρκων εμπόδιζαν οποιονδήποτε άλλο στην ομάδα να φέρει σε πέρας. Είναι αυτή η Φενέρ μια εν δυνάμει πρωταθλήτρια Ευρώπης; Η απάντηση είναι πολύ δύσκολη. Ο Ομπράντοβιτς απέχει από τον 9ο προσωπικό τίτλο της καριέρας όσο ακριβώς κάνει ένας οδηγός να διασχίσει την μεγαλοπρεπή γέφυρα που ενώνει δύο ηπείρους και τις δύο πλευρές της Πόλης, την Ευρωπαϊκή με την Ασιατική. Χωρίς κίνηση η διαδρομή είναι εύκολη και γρήγορη. Αλλά με την παραδοσιακή κίνηση στους αυτοκινητόδρομους του παλιού Βυζαντίου τις περισσότερες φορές παίρνει ώρες να τη διασχίσεις…