Ρονάλντο: Οι 15 συναρπαστικές ιστορίες ενός Φαινομένου

Ζινεντίν Ζιντάν, Ροναλντίνιο, Λιονέλ Μέσι. Ποδοσφαιριστές που έχουν σημαδέψει τις 2 τελευταίες 10ετίες του ποδοσφαίρου, τις πιο δημοφιλείς ενός πλήρως παγκοσμιοποιημένου αθλήματος. Σε ολόκληρη την υφήλιο που κατά καιρούς έχει λατρέψει την ντρίμπλα 360 μοιρών του Γάλλου, τα τακουνάκια του Βραζιλιάνου και τα σόλο του Αργεντινού, κυριαρχεί το ίδιο ερώτημα: τι θα γινόταν αν... Αυτό το "αν" αφορά στη μοίρα που έδειξε το χείριστο πρόσωπό της σε έναν ποδοσφαιριστή με μοναδικό στόχο να "μαγέψει" το ποδοσφαιρόφιλο κοινό.

Τι θα γινόταν εάν ο Ρονάλντο κατακτούσε το Μουντιάλ του 1998; Τι θα γινόταν εάν συνέχιζε στην Μπαρτσελόνα; Τι θα γινόταν εάν δεν τραυματίζονταν την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη φορά; Ίσως πολλά, ίσως τίποτα. Το αποτέλεσμα και το συνολικό συμπέρασμα από την ποδοσφαιρική καριέρα του "φαινομένου" που έκλεισε οριστικά τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου του 2011 βγήκε. Και για έναν ποδοσφαιριστή που δύο φορές έφτασε από το ζενίθ στο ναδίρ και κατάφερε να διασχίσει και την αντίθετη διαδρομή, μόνο κολακευτικό μπορεί να είναι το πόρισμα.

Γι’ αυτό και το Contra.gr δεν θα σας παρουσιάσει αμιγώς την χιλιοειπωμένη ποδοσφαιρική πορεία του Ρονάλντο, αλλά θα σας διηγηθεί ιστορίες από την καριέρα του, άλλες γνωστές και άλλες λιγότερο διάσημες, οι οποίες μαζί με το αστείρευτο ταλέντο του συνέθεσαν τον τέλειο, σύγχρονο επιθετικό.

Αϊντχόφεν

Το μακροχρόνιο φλερτ με την Ίντερ

Φεβρουάριος του 1995 και ο 18χρονος Ρονάλντο σημειώνει το ένα γκολ μετά το άλλο στην Ολλανδία για λογαριασμό της Αϊντχόφεν. Δεν είχε πείσει, όμως, τον Σάντρο Ματσόλα, τον πρώην διεθνή Ιταλό μέσο της Ίντερ, ο οποίος διατελούσε τεχνικός διευθυντής εκείνη την εποχή στους "νερατζούρι".

Μόλις είχε ολοκληρωθεί μία από τις 3-4 μηνιαίες συσκέψεις που αφορούσαν τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας, με τον ίδιο να προεδρεύει, όταν οι δημοσιογράφοι άρχισαν τις ερωτήσεις για το πώς θα αδειάσει η Ιντερ το παχυλό πορτοφόλι του νέου ιδιοκτήτη της, Μάσιμο Μοράτι. Δύο δημοσιογράφοι είχαν πληροφορίες πως η Ίντερ ενδιαφέρεται για τον νεαρό επιθετικό της Αϊντχόφεν και όταν ο Ματσόλα ρωτήθηκε επ’ αυτού βγαίνοντας αποχωρώντας από τη συνάντηση στην Μπολόνια, απάντησε: " Είδα τη Βραζιλία να παίζει με την Αγγλία τις προάλλες (σ.σ. σε φιλικό αγώνα) και ακούμπησε την μπάλα ελάχιστα, ίσως 2 ή 3 φορές συνολικά". Οι δημοσιογράφοι έμειναν αποσβολωμένοι και η ανταπάντηση ήρθε αυθόρμητα: "Ναι, Σάντρο. Ο Ρονάλντο ακούμπησε την μπάλα 3 φορές. Σκόραρε 1 γκολ, είχε 1 δοκάρι και έβγαλε 1 ασίστ".

Παρά τους δισταγμούς του Ματσόλα, ο Μοράτι "ερωτεύθηκε" τον Βραζιλιάνο με τα περίεργα δόντια. Την άνοιξη του 1996 κι ενώ ο Ρονάλντο είχε τεθεί νοκ άουτ για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν λόγω τραυματισμού στο... γόνατο, ταξίδεψε στο Μιλάνο και βρέθηκε στα γραφεία του Μοράτι. Το αφεντικό της Ίντερ του προσέφερε μία χρυσή κλειδοθήκη στην οποία είχε χαραχθεί το σήμα του συλλόγου. Η σχέση των 2 αντρών έγινε τόσο στενή, που όταν η Μπαρτσελόνα προσέγγισε την Αϊντχόφεν για να αποκτήσει τον νεαρό άσο της, οι Ολλανδοί πληροφόρησαν τον Μοράτι για την υπόθεση, προσμένοντας σε κίνηση-ματ από τον Ιταλό. Ο Μοράτι αρνήθηκε, ωστόσο λίγο καιρό αργότερα, βλέποντας τα κατορθώματα του "φαινομένου" στους Καταλανούς.

Φήμες για αναβολικά

Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Γαλλία στα τέλη του 2010 ("Ντοπάρισμα στο ποδόσφαιρο: Ο νόμος της σιωπής") από τον γιατρό Ζαν Πιερ ντε Μοντενάρ φιλοξενεί μαρτυρίες άλλων γιατρών και ειδικών που ισχυρίζονται πως ο Ρονάλντο έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Αϊντχόφεν. Στόχος ήταν να αυξήσει τη μυϊκή μάζα του, αφού όταν πήρε μεταγραφή από την Κρουζέιρο ζύγιζε μόλις 75 κιλά και ήταν "εύθραυστος".

"Στην Αϊντχόφεν ο Ρονάλντο μπήκε σε ιδιαίτερο πρόγραμμα διατροφής με θεραπεία κρεατίνης", είχε δηλώσει ο Βραζιλιάνος γιατρός Ομάρ ντε Ολιβέιρα προ ετών. "Ένας από τους επιβαρυντικούς παράγοντες της υγείας του ήταν η απόκτηση μιας γερής μυϊκής δομής από πολύ νωρίς και πολύ γρήγορα. Ο λογαριασμός που έπρεπε όμως να πληρώσει για τη χρήση αναβολικών ουσιών θα ερχόταν μακροπρόθεσμα: σε 10, 15, 20 χρόνια. Τα στεροειδή προκαλούν δομικές βλάβες στα όργανα του σώματος και στους μυς. Κατά βάση, υπάρχει πρόσκαιρη βελτίωση ποιότητας, δύναμης και ικανότητας, που μετά οδηγεί σε επιδείνωση". Ο Μπερναντίνο Σάντι, σε δικό του βιβλίο, υπερθεματίζει: "Μιλώντας με Ολλανδούς συναδέλφους που γνώριζαν τους ανθρώπους στην Αϊντχόφεν, έμαθα ότι έπαιρνε αναβολικές ουσίες για να βοηθήσουν την ανάπτυξή του, επειδή ήταν λεπτός".

Οι 3 παρόμοιοι τραυματισμοί στα γόνατα (ρήξη τένοντα μετά από συνηθισμένες κινήσεις), σύμφωνα με το βιβλίο, εξηγούνται απολύτως με βάση τη θεωρία της χρήσης αναβολικών ουσιών. Η φύση του τραυματισμού την καθιστά σπάνια στο χώρο του ποδοσφαίρου, ωστόσο ο Ρονάλντο υπέστη τον ίδιο 3 φορές. "Τέτοιος τραυματισμός είναι σπάνιος. Ένας ειδικός στα γόνατα συναντά μόνο έναν τέτοιον κάθε χρόνο, και στον αθλητισμό είναι πιο συχνός στους αρσιβαρίστες, που υφίστανται πίεση στο γόνατο κατά το ζετέ. Όχι όμως στους ποδοσφαιριστές", τονίζεται στο βιβλίο. Δίδεται, μάλιστα, εξήγηση και για τα γεγονότα το βράδυ πριν τον τελικό του Μουντιάλ του 1998, αφού υποστηρίζεται πως οι πόνοι στα γόνατα τον ανάγκαζαν να κάνει παυσίπονες ενέσεις κορτιζόνης, οι οποίες είχαν ως παρενέργεια την επιληπτική κρίση.

Μπαρτσελόνα

Σπάζοντας τα κοντέρ

Η Μπαρτσελόνα δαπάνησε 15.000.000 ευρώ για να αποκτήσει τον Ρονάλντο το καλοκαίρι του 1996 και μαζί του απέκτησε την κυριότητα των 47 τερμάτων που σημείωσε σε 49 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις.

Πραγματοποιώντας ίσως την πιο εντυπωσιακή σεζόν στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο Βραζιλιάνος απέκτησε το παρατσούκλι "φαινόμενο" εξαιτίας του ακατάπαυστου σκοραρίσματός του, που ήταν απόρροια "μαγικών" στον αγωνιστικό χώρο. Σε ηλικία 20 ετών και 273 ημερών ολοκλήρωσε τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ με 34 γκολ, ο νεότερος που έχει πετύχει κάτι τέτοιο.

Μάλιστα έγινε ο 1ος παίκτης της Μπαρτσελόνα που έφτασε αυτόν τον αριθμό τερμάτων, με τον Λιονέλ Μέσι να ισοφαρίζει το ρεκόρ το 2009-2010.

Έγινε ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος που σκοράρει σε 10 σερί ματς στην ίδια σεζόν και φτάνοντας στην κατάκτηση του Supercopa de España του 1996, του Κυπέλλου Ισπανίας του 1997 και του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1997 κατέκτησε αξιωματικά τον τίτλο του Κορυφαίου Παίκτη της FIFA αυτές τις 2 χρονιές (το 1996, μάλιστα, έγινε ο 1ος Βραζιλιάνος που το πετυχαίνει και ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής).

Ίντερ

Η μεταγραφή-ρεκόρ

Μετά από μία εξωπραγματική σεζόν στην Μπαρτσελόνα, ο Μοράτι το πήρε απόφαση και κυνήγησε ξανά την υπόθεση Ρονάντο. Το καλοκαίρι του 1997 κατέρριψε το μεταγραφικό ρεκόρ του Άλαν Σίρερ, αφού κατέβαλε (σε σημερινά χρήματα) 28.000.000 ευρώ για να τον αποκτήσει. Συγκεκριμένα, οι "νερατζούρι" κάλυψαν τη ρήτρα του συμβολαίου του Ρονάλντο, με την Μπαρτσελόνα να μην μπορεί να αντιδράσει, μιας και ο παίκτης ήθελε να αποχωρήσει μετά την άρνηση των "μπλαουγκράνα" να του κάνουν αναπροσαρμογή αποδοχών.

Η προσφορά της Ίντερ έγινε εν τη απουσία του παίκτη στη Νορβηγία για υποχρεώσεις με την εθνική Βραζιλίας. Όταν οι 2 σύλλογοι διευθέτησαν τα μεταξύ τους ζητήματα, ο Λουίς Σουάρεθ, πρώην δόξα και των 2, αλλά πλέον στις υπηρεσίες των "νερατζούρι", ταξίδεψε στη Βολιβία όπου βρισκόταν η "σελεσάο" για το Κόπα Αμέρικα, χτύπησε την πόρτα του δωματίου στο ξενοδοχείο που διέμενε ο Ρονάλντο και η αποστολή και ήρθε σε συμφωνία. Μία συμφωνία που δεν είδαν όλοι στο Απιάνο Τζεντίλε με καλό μάτι. Ο Ιταλός επιθετικός Μαουρίτσιο Γκαντζ αναρωτήθηκε δημοσίως: "Δεν καταλαβαίνω γιατί υπέγραψαν κι άλλον επιθετικό, από τη στιγμή που είμαστε τόσοι ήδη". Ο Χιλιανός Ιβάν Ζαμοράνο δεν πήρε καλύτερα αυτήν την εξέλιξη, αφού αρνήθηκε να δώσει τη φανέλα του με το νούμερο 9 στον νέο συμπαίκτη του.

Η διαμάχη με τον Σιμεόνε

"Το ποδόσφαιρο είναι ένας ψεύτικος κόσμος. Μπορώ να μετρήσω τους πραγματικούς φίλους μου στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είσαι στην προπόνηση για μήνες, κοιμάσαι, ξυπνάς, τρως μαζί και μετά ένας συμπαίκτης ούτε σου τηλεφωνεί. Ο Ζαμοράνο και ο Μοριέρο ζούσαν στο ίδιο τετράγωνο με εμένα, αλλά ποτέ δεν πήγα σπίτι τους και ποτέ δεν ήρθαν στο δικό μου. Όταν έφτασα στην Ίντερ, ορισμένοι παίκτες σχημάτισαν μία κλίκα για να με εκτοπίσουν", θυμάται ο Ρονάλντο.

Οι φήμες αναφέρουν ότι ο Ντιέγο Σιμεόνε ηγήθηκε αυτής της κλίκας. Ο οξύθυμος Αργεντινός δεν μπορούσε να αποδεχθεί την ειδική μεταχείριση που απολάμβανε ο νεοφερμένος Βραζιλιάνος και όταν ο Ρονάλντο έκανε έκκληση για πιο ξεκάθαρη ατμόσφαιρα, η απάντηση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. "Ισως να αναφέρεται στην θέρμανση που δεν δουλεύει στα αποδυτήρια", δήλωσε ο Σιμεόνε. Όπως ήταν φυσικό, όταν η Λάτσιο ζήτησε έναν παίκτη ως αντάλλαγμα εκτός από χρήματα για τη μεταγραφή του Κριστιάν Βιέρι το επόμενο καλοκαίρι, ο Αργεντινός κατέστη η προφανής επιλογή.

Η κατάρα των πρωταθλημάτων της Ίντερ

Ένας τρόπος υπήρχε για να σταματήσει ο Ρονάλντο και αυτόν εφήρμοσε ο Μαρκ Ιουλιάνο στο περίφημο derby d’ Italia της 26ης Απριλίου του 1998, που έμεινε γνωστό ως η "grande ruberia" (="μεγάλη κλοπή"). Η Ίντερ, που γνώρισε την πρώτη ήττα της τη σεζόν 1997-1998 (από την εξαιρετική Ουντινέζε) στις 21 Δεκεμβρίου και που όδευε προς το πρώτο πρωτάθλημα από το 1989 με τον Βραζιλιάνο να σκοράρει κατά ριπάς, έδινε αποφασιστικής σημασίας παιχνίδι τίτλου με τη Γιουβέντους στο "Ντελε Αλπι".

Στη φάση που χαρακτηρίστηκε ως η πιο ενδεικτική του... Moggiopoli, ο Ιουλιάνο μαρκάρει εμφανέστατα αντικανονικά τον Ρονάλντο εντός περιοχής για να τον ρίξει στο έδαφος και να τον σταματήσει, ωστόσο ο διαιτητής δεν συγκινείται. Η φάση εξελίσσεται και στην αντίπαλη περιοχή σε μαρκάρισμα του Ταρίμπο Γουέστ στον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο καταλογίζεται αμέσως πέναλτι. Ξεσπά... πόλεμος. Όταν τα πνεύματα ηρέμησαν, ο Τζιανλούκα Παλιούκα κατάφερε να αποσοβήσει το γκολ, ωστόσο οι "νερατζούρι" δεν απέφυγαν την ήττα με 1-0 που τους στέρησε τον τίτλο. Ο Ρονάλντο, με 31 γκολ σε 44 παιχνίδια, ένα γκολ κόντρα στην Πιατσέντζα παρόμοιο με αυτό απέναντι στην Κομποστέλα και το Κύπελλο UEFA ενάντια στη Λάτσιο, είχε λόγους να ξεχάσει αυτήν τη δυσάρεστη στιγμή και να αφοσιωθεί στο Μουντιάλ που ερχόταν και στις νέες επιτυχίες. Η συνέχεια δεν ήταν όπως την περίμενε.

Το φθινόπωρο του 2001 τον βρήκε να μάχεται για να επιστρέψει στην ενεργό δράση, χωρίς να έχει κατακτήσει τίποτα στο μεσοδιάστημα για τους γνωστούς λόγους. Στις 4 Νοεμβρίου του 2001 έκανε την επανεμφάνισή του δειλά-δειλά στους αγωνιστικούς χώρους και προσπάθησε να βοηθήσει την Ίντερ να κατακτήσει τον τίτλο. Αγωνίστηκε σε 10 ματς και σημείωσε 7 γκολ, ωστόσο και πάλι η καρδάρα με το γάλα "χύθηκε" στο τέλος και συγκεκριμένα στις 5 Μαΐου του 2002, στην προτελευταία αγωνιστική και στην ήττα με 4-2 από τη Λάτσιο στο "Ολίμπικο" κι ενώ οι "νερατζούρι" είχαν πάρει προβάδισμα στο σκορ 2 φορές.

Ρεάλ Μαδρίτης

Η αποθέωση στο "Ολντ Τράφορντ"

Απρίλιος του 2003 και ο Ρονάλντο δίνει ίσως την πλέον αξιομνημόνευτη παράσταση σε έναν αγώνα. Επαναληπτικός προημιτελικός του Champions League, κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο "Ολντ Τράφορντ". Το πρώτο ματς είχε λήξει με νίκη 3-1 υπέρ της Ρεάλ. Στο δεύτερο ματς το υπέρλαμπρο "άστρο" του Βραζιλιάνου έδωσε 3 φορές το προβάδισμα στους "μερέγκες" και έπαιρνε εκδίκηση από τον Φαμπιάν Μπαρτέζ, ο οποίος τον αποτελείωσε στον "σκοτεινό" τελικό Μουντιάλ του 1998, αφού σε μία σύγκρουσή τους, ο Ρονάλντο τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε. Όταν ο Άλεξ Φέργκιουσον διόρθωσε το λάθος του στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, ρίχνοντας στο ματς τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ήταν ήδη αργά. Ήταν η χρονική περίοδος κατά την οποία ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε έδινε εντολή αντικατάστασης του Ρονάλντο, ώστε να απολαύσει τους "καρπούς" του ανεπανάληπτου χατ-τρικ, το standing ovation από 67.000 θεατές.

Η κόντρα με Καπέλο

Η επιστροφή του Φάμπιο Καπέλο στη Ρεάλ Μαδρίτης προοικονομούσε άσχημες καταστάσεις για τον Αντόνιο Κασάνο και τον Ρονάλντο. Ο πρώτος υπέρβαρος, τεμπέλης και με προηγούμενα από τη συνύπαρξη των δυο τους στη Ρόμα, ο δεύτερος υπέρβαρος και τεμπέλης. "Είσαι επαγγελματίας αθλητής. Δεν ντρέπεσαι που είσαι έτσι;", απευθύνθηκε με το γνωστό αυστηρό ύφος του ο "Don Fabio" στον Ρονάλντο, καθώς έβγαινε από τα ντους στο προπονητικό κέντρο της Ρεάλ. Όπως ήταν λογικό, με τη συνεργασία του Ραούλ με τον Ρουντ φαν Νίστελροϊ να ευδοκιμεί στην ενδεκάδα, ο Ιταλός δεν βρήκε χώρο για το "φαινόμενο", ούτε καν για τον συμπατριώτη του, που θυμίζοντας πρώην ποδοσφαιριστές, προσπάθησε (μαζί με τον Μπέκαμ, για διαφορετικό λόγο) να τους ξαποστείλει από την ομάδα.

Τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς, μετά από 13 εμφανίσεις και 4 γκολ, ο Ρονάλντο βάζει χρήματα και από την τσέπη του ώστε να καλύψει το υπολειπόμενο συμβόλαιο και η Ρεάλ να τον αφήσει να μετακομίσει στη Μίλαν. Είχε βαρεθεί να τον σηκώνει ο προπονητής του για ζέσταμα σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο και να μην τον κάνει αλλαγή. Η αντίδραση να κλοτσάει τα σημαιάκια του κόρνερ δεν ήταν πια αρκετή. Μοναδικό στήριγμα σε όλη αυτήν την κατάσταση, ο... ομοϊδεάτης Κασάνο, ο οποίος είπε σε έναν δημοσιογράφο πως ο ίδιος και ο Ρονάλντο ήταν οι μοναδικοί "σπουδαίοι" παίκτες εκείνου του ρόστερ της Ρεάλ, που περιελάμβανε εκτός των Ραούλ και Φαν Νίστελροϊ, τους Ρομπίνο, Μπέκαμ, Ρομπέρτο Κάρλος και Ίκερ Κασίγιας.

Μίλαν

Το πραγματικό (;) πρόβλημα υγείας

Η μεταγραφή του στη Μίλαν σκόρπισε ενθουσιασμό στους φιλάθλους λόγω της βραζιλιάνικης τριπλέτας "Κα-Πα-Ρο" (το Ρο αντικαταστάθηκε από τον Ροναλντίνιο την επόμενη σεζόν) που σχηματίζονταν από Κακά, Αλεσάντρε Πάτο και φυσικά Ρονάλντο. Όπως έδειξε η ιστορία, οι ελπίδες για κάτι σπουδαίο αποδείχθηκαν "φρούδες", αφού ο Ρονάλντο δεν στάθηκε στο ύψος του ονόματός του. Δεν τα κατάφερε λόγω των προβλημάτων βάρους που τον εμπόδιζαν να συμμετέχει κανονικά στις προπονήσεις και να βγάζει ολόκληρα 90λεπτά. Στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου, ο Ρονάλντο αποκάλυψε το πρόβλημα που υπήρχε κατά τη θητεία του στη Μίλαν.

Τα περίφημα εργαστήρια "Milan Labs" ανακάλυψαν ότι ο Βραζιλιάνος πάσχει από υποθυρεοειδισμό, μία πάθηση που μεταξύ άλλων έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους. Η θεραπεία της απαιτεί αντικατάσταση των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα που λείπουν, η οποία γίνεται εφικτή μόνο με χρήση ουσιών που έχουν χαρακτηριστεί απαγορευμένες από τον παγκόσμιο οργανισμό αντιντόπινγκ.

Ως εκ τούτου, εάν αληθεύουν όσα υποστήριξε ο Ρονάλντο, οι "ροσονέρι" είχαν στη διάθεσή τους έναν ασθενή ποδοσφαιριστή που δεν έπρεπε να θεραπεύσουν! Φυσικά αυτό δεν είχε σημασία πια όταν τον Φεβρουάριο του 2008 σε ένα παιχνίδι με τη Λιβόρνο τραυματίστηκε σοβαρά στο αριστερό γόνατο και έχασε το υπόλοιπο της σεζόν, με συνέπεια το καλοκαίρι να λυθεί το συμβόλαιό του με τη θητεία του να καταγράφει 20 συμμετοχές και 9 γκολ.

Κορίνθιανς

Ο "αυθεντικός Ρονάλντο"

Μάρτιος του 2009 και λίγες μέρες μετά το ντεμπούτο του Ρονάλντο με την Κορίνθιανς, ξεσπά πόλεμος μεταξύ του συλλόγου του Σάο Πάουλο, με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αιτία η ενέργεια της αγγλικής ομάδας να διαθέσει προς πώληση μπλουζάκια με την επιγραφή "Τhere is only one Ronaldο" (="Υπάρχει μόνο ένας Ρονάλντο"). Η απάντηση από τους Βραζιλιάνους δεν άργησε και προέκυψε βάση του "οφθαλμός αντί οφθαλμού". Κυκλοφόρησε ένα μπλουζάκι το οποίο αναφέρει στα αγγλικά και τα βραζιλιάνικα: "Υπάρχει μόνο ένας Ρονάλντο που: σκόραρε 3 γκολ κατά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο ‘Ολντ Τράφορντ’, κέρδισε 3 φορές το βραβείο του κορυφαίου παίκτη της FIFA, κέρδισε 2 Παγκόσμια Κύπελλα, είναι ο μεγαλύτερος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων και είχε 3 αναπάντεχες επιστροφές".

Εθνική Βραζιλίας

Η αλλαγή ονόματος

Στην αρχή της καριέρας του στην εθνική Βραζιλίας και συγκεκριμένα το 1994 βρέθηκε στην αποστολή του Μουντιάλ, αλλά δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς. Το μετάλλιο που κατέκτησε δε, πιστώθηκε σε άλλο όνομα και συγκεκριμένα στο "Ροναλντίνιο". Έτσι φώναζαν τον 17χρονο επιθετικό της Κρουζέιρο, αφού στην αποστολή υπήρχε και ο βετεράνος αμυντικός Ρονάλντο Ροντρίγκες ντε Ζέσους, ο οποίος είχε το "παρατσούκλι" Ροναλντάο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στους οποίους οδήγησε τη Βραζιλία στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, ο Ρονάλντο είχε στη φανέλα του το όνομα Ροναλντίνιο, αφού και πάλι υπήρχε στην αποστολή ένας γηραιότερος Ρονάλντο. Ο λόγος για τον Ρονάλντο Γκιάρο του Άρη, κατά 2 χρόνια μεγαλύτερος από τον Ρονάλντο, ο οποίος προηγούταν στην ιεραρχία. Το 1999 οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ο Ρονάλντο ντε Ασίς Μορέιρα, ο οποίος ήταν ευρέως γνωστός ως Ροναλντίνιο, κλήθηκε στην εθνική, όπου τον φώναζαν Ροναλντίνιο Γκαούτσο.

Ο τελικός του 1998

Το Μουντιάλ του 1998 θα μπορούσε να γεμίσει ένα ολάκερο βιβλίο από την καριέρα του Ρονάλντο. Ο επιθετικός της Ιντερ τότε σχημάτισε ένα τρομακτικό δίδυμο με τον Ρομάριο, τον άνθρωπο που είχε καθοδηγήσει τη "σελεσάο" στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου 4 χρόνια νωρίτερα, στις ΗΠΑ. Μέχρι τον τελικό, ο Ρονάλντο είχε σημειώσει 4 γκολ κι είχε μοιράσει 3 ασίστ, επιβεβαιώνοντας το status quo στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Εμενε μόνο να ηγηθεί της Βραζιλίας στον τελικό κόντρα στους οικοδεσπότες Γάλλους, ώστε να "σφραγίσει" την διαφαινόμενη ως εποχή του. Φευ... Ο Ρονάλντο υπέστη επιληπτική κρίση, ενώ ξεκουραζόταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

Ο Ρομπέρτο Κάρλος με τον οποίο μοιραζόταν το δωμάτιο, τα ‘χασε. "Ο Ρονάλντο πεθαίνει. Εντμούντο, Ντορίβα, τρέξτε σας παρακαλώ!", άρχισε να φωνάζει και οι συμπαίκτες του έσπευσαν να δουν τι συνέβη. "Το δωμάτιο που μοιραζόμουν με τον Ντορίβα ήταν δίπλα από αυτό του Ρονάλντο. Έτρεξα και είδα τον Ρονάλντο σε τρομακτική κατάσταση. Έτρεμε, χτυπούσε τα χέρια του με τα πόδια του και έβγαζε αφρούς από το στόμα. Έκανε έναν παράξενο ήχο, σαν να ήθελε να αναπνεύσει, αλλά να μην μπορεί. Έτρεξα στον διάδρομο και έπεσα πάνω στον Σέζαρ Σαμπάιο, που πήγαινε στο δωμάτιο. Πήγαμε μέσα, ο Σαμπάιο τον έπιασε γερά και του κράτησε τη γλώσσα. Μετά από ένα δευτερόλεπτο ήρθαν οι γιατροί", θυμάται ο Εντμούντο. Ο άσος της Ίντερ έχανε συνεχώς τις αισθήσεις του για τις επόμενες δύο ώρες, ωστόσο αποφάσισε μαζί με τον Ζαγκάλο να αγωνιστεί. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας είχε δώσει τον Εντμούντο στην αρχική ενδεκάδα, μόλις 72 λεπτά πριν τη σέντρα, αλλά μισή ώρα αργότερα έγινε η αλλαγή.

"Κάθε φορά που του δίναμε την μπάλα ή τον βλέπαμε στο γήπεδο, φοβόμασταν για τη ζωή του. Δεν γινόταν να τον έχουμε στο μυαλό μας όλη την ώρα. Υπήρχε ένα γενικό αίσθημα πανικού", παραδέχθηκε ο Σαμπάιο. Όσο για τον ίδιο τον Ρονάλντο, περιέγραψε την περιπέτειά του: "Είχα έναν τρομερό φόβο. Έχασα το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά κέρδισα ένα άλλο κύπελλο, αυτό της ζωής. Δεν θυμάμαι τι έγινε, αλλά πήγα να κοιμηθώ και όπως μου είπε ο γιατρός έπαθα επιληπτική κρίση για 30 με 40 δευτερόλεπτα. Μετά ξύπνησα και πονούσα παντού, αλλά με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος μειωνόταν. Ηρέμησα λίγο και αποφάσισα να παίξω και να βοηθήσω την ομάδα".

Τα σενάρια συνωμοσίας πολλά, τόσο για το τι ακριβώς υπέστη ο Ρονάλντο και για ποιον λόγο αγωνίστηκε ενώ δεν ήταν επ’ ουδενί σε θέση να παίξει, προκαλώντας μάλιστα ζημιά στην ομάδα του που πρακτικά έπαιζε με 10 παίκτες. Συγκεκριμένα, υπήρχε φημολογία ότι το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τη "Nike" τον ανάγκαζε να αγωνιστεί και στα 90 λεπτά κάθε παιχνιδιού του Μουντιάλ, ωστόσο η εταιρία αργότερα διέψευσε τις φήμες με επίσημη ανακοίνωσή της.

Η κόντρα με τον πρόεδρο Λούλα

Το Μουντιάλ του 2006 είναι έτοιμο να ξεκινήσει, ενώ προ των πυλών βρίσκονται και οι εκλογές στη Βραζιλία. Στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας, "Rede Globo", ο πρόεδρος Λούλα παίρνει συνέντευξη στον ομοσπονδιακό τεχνικό της "σελεσάο", Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα. "Υπάρχουν φήμες ότι ο Ρονάλντο είναι χοντρός. Γνωρίζω ότι δεν είναι χοντρός, αλλά... είναι χοντρός;". Ο Παρέιρα απάντησε πως δεν είναι χοντρός και είναι πιο δυνατός από ό,τι ήταν πριν 4 ή 8 χρόνια, όταν ήταν νεότερος. Ο Ρονάλντο, πολιτικά αποστασιοποιημένος γαρ, δεν φοβήθηκε να ανταποδώσει το χτύπημα κάτω από τη μέση του προέδρου της χώρας του. "Ο πρόεδρος έκανε μερικές ερωτήσεις για τη φυσική κατάστασή μου, γνωρίζοντας πως ήμουν απών. Ακόμα κι αν ήμουν εκεί, δεν θα μπορούσα να απαντήσω, διότι οι ερωτήσεις στον πρόεδρο είναι απαγορευμένες στη διάρκεια των συνεντεύξεών του. Όμως, εάν μπορούσα, θα του έκανα διάφορες ερωτήσεις".

Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τι θα ζητούσε να μάθει το "φαινόμενο" από τον πρόεδρο της χώρας, περίμεναν απάντηση σχετικά με το σκάνδαλο διαφθοράς που είχε ξεσπάσει εκείνη την εποχή στον πολιτικό βίο της Βραζιλίας και ο Λούλα συμπεριφερόταν σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ωστόσο ο (τότε) 29χρονος επιθετικός είχε άλλο πράγμα στο μυαλό του. "Για παράδειγμα, ο κόσμος λέει ότι είμαι πολύ χοντρός και ο κόσμος λέει ότι ο πρόεδρος πίνει πολύ. Όπως ο κόσμος κάνει λάθος για μένα, νομίζω ότι κάνει λάθος και για τον πρόεδρο", αποκρίθηκε με νόημα. Ο Ρονάλντο είχε μετρηθεί 95 κιλά στην έναρξη της προετοιμασίας. Ο Λούλα ζήτησε συγγνώμη λίγο αργότερα...

Ακόμη

Οι 3 τραυματισμοί-σοκ

Στις 21 Νοεμβρίου του 1999 αρχίζει το προσωπικό δράμα του Ρονάλντο, που στιγμάτισε την πορεία του στο ποδόσφαιρο. Ο αγώνας είναι κόντρα στη Λέτσε και σε μία ανύποπτη φάση, το πόδι του "κολλάει" στο έδαφος, με συνέπεια να γυρίσει το γόνατο. Ο Ρονάλντο αποχωρεί πάνω στο φορείο και οι εξετάσεις δείχνουν πως υπέστη ρήξη τένοντα και απαιτείται επέμβαση. Μετά από μήνες εντατικής αποθεραπείας και προπονήσεων ακόμα και σε αμμώδεις παραλίες της Βραζιλίας για καλύτερη αποκατάσταση, ήρθε η ώρα της επιστροφής.

Στις 12 Απριλίου του 2000, στο πρώτο ματς του τελικού του Κυπέλλου Ιταλίας κόντρα στη Λάτσιο, περνάει ως αλλαγή. Μετά από 7 λεπτά, στην προσπάθειά του να κάνει τις χαρακτηριστικές προσποιήσεις περνώντας τα πόδια πάνω από την μπάλα, το δεξί γόνατό του λυγίζει για δεύτερη φορά. Οι ήχοι του σπασμένου τένοντα ανατριχιαστικοί. Οι παίκτες της Λάτσιο που βρίσκονταν γύρω του για να τον μαρκάρουν σηκώνουν τα χέρια και φωνάζουν το ιατρικό επιτελείο. Ο Ρονάλντο σφαδάζει στο έδαφος και λίγα λεπτά αργότερα, αντιλαμβανόμενος τι είχε συμβεί, σπάραζε στο φορείο. Εάν στάθηκε τυχερός την πρώτη φορά και η καριέρα του δεν καταστράφηκε, τώρα φαινομενικά είχε έρθει το τέλος.

Πέρασε περίπου 1,5 έτος με 2 επεμβάσεις και αποθεραπείες. Μέχρι που στις 4 Νοεμβρίου του 2001, περίπου 2 χρόνια μετά την τελευταία φορά που έπαιξε κανονικά ποδόσφαιρο, πάτησε ξανά στο χορτάρι για να τελειώσει ένα παιχνίδι. Επιφυλακτικός, ανασφαλής, πιο βαρύς και με πολλά κατάλοιπα από 2 χρόνια αγωνιστικής απραξίας, μέχρι τον Μάρτιο η συμμετοχή του στο Μουντιάλ από πλευράς ετοιμότητας ήταν αμφίβολη. Από πλευράς σχεδιασμού ήταν βέβαιη. Η απουσία του. Η μοίρα, όμως, του έκρυβε μετά από καιρό ένα θετικό νέο.

Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι έφερε αρκετές αλλαγές στη "σελεσάο". Ο "Φελιπάο" επέλεξε να αψηφήσει την επιθυμία της κοινής γνώμης και να πάρει τον Ρονάλντο στην αποστολή, με τα γνωστά αποτελέσματα. Όμως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο και στις 13 Φεβρουαρίου του 2008 η ατυχία χτύπησε ξανά την πόρτα του "φαινομένου". Το ματς της Μίλαν με τη Λιβόρνο έμελε να είναι η τελευταία παράστασή του στην Ευρώπη, αφού ένα αθώο άλμα για κεφαλιά κατέληξε σε νέα ρήξη τένοντα, αυτήν τη φορά στο αριστερό γόνατο...

Το σκάνδαλο με τις τρανσέξουαλ

Ο Ρονάλντο είναι γνωστός για την έντονη ερωτική ζωή του με γυναίκες... κυρίως. Τον Απρίλιο του 2008 ενεπλάκη σε σεξουαλικό σκάνδαλο με 3 τρανσέξουαλ ιερόδουλες που γνώρισε σε νυχτερινό κέντρο στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Όταν ανακάλυψε την ιδιαίτερη φύση τους, τους προσέφερε 600 δολάρια για να φύγουν. Μία εκ των 3, η Αντρέ Λουίς Ριμπέιρο Αλμπερτίνι ή πιο γνωστή ως Αντρέια Αλμπερτίνι, απαίτησε 30.000 δολάρια και αποκάλυψε την ιστορία στα ΜΜΕ. Αν και δεν υπάρχει κάτι παράνομο σε αυτήν την ιστορία, ο Ρονάλντο προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω του νέου σοβαρού τραυματισμού του. Το πρόβλημα εντοπιζόταν ότι η σύντροφός του εκείνη την εποχή, Μαρία Μπέατριζ Αντονι, ήταν έγκυρος στην κόρη τους Μαρία Σοφία. Το ζευγάρι χώρισε προσωρινά, ωστόσο για χάρη της γέννησης του παιδιού τους τα ξαναβρήκαν. Η Αλμπερτίνι πέθανε ένα χρόνο αργότερα από AIDS.

Αντί επιλόγου, ένα βίντεο που πόσταρε ο Κακά στην προσωπική ιστοσελίδα του στο facebook. Ένα βίντεο διάρκειας 11 λεπτών, στο οποίο δεν υπάρχει ούτε 1 τέρμα του Ρονάλντο. Ένα βίντεο, όμως, στο οποίο ο καθένας "κολλάει" από το πρώτο δευτερόλεπτο και το "ρουφάει" μέχρι την τελευταία σταγόνα...